Definify.com
Definition 2025
raaskallen
raaskallen
Dutch
Verb
raaskallen
- to babble incoherently, to talk gibberish, to rave
Inflection
| Inflection of raaskallen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | raaskallen | |||
| past singular | raaskalde | |||
| past participle | geraaskald | |||
| infinitive | raaskallen | |||
| gerund | raaskallen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | raaskal | raaskalde | ||
| 2nd person sing. (jij) | raaskalt | raaskalde | ||
| 2nd person sing. (u) | raaskalt | raaskalde | ||
| 2nd person sing. (gij) | raaskalt | raaskalde | ||
| 3rd person singular | raaskalt | raaskalde | ||
| plural | raaskallen | raaskalden | ||
| subjunctive sing.1 | raaskalle | raaskalde | ||
| subjunctive plur.1 | raaskallen | raaskalden | ||
| imperative sing. | raaskal | |||
| imperative plur.1 | raaskalt | |||
| participles | raaskallend | geraaskald | ||
| 1) Archaic. | ||||