Definify.com

Definition 2024


restituo

restituo

Latin

Verb

restituō (present infinitive restituere, perfect active restituī, supine restitūtum); third conjugation

  1. I replace or restore
  2. I rebuild or revive

Inflection

   Conjugation of restituo (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present restituō restituis restituit restituimus restituitis restituunt
imperfect restituēbam restituēbās restituēbat restituēbāmus restituēbātis restituēbant
future restituam restituēs restituet restituēmus restituētis restituent
perfect restituī restituistī restituit restituimus restituistis restituērunt, restituēre
pluperfect restitueram restituerās restituerat restituerāmus restituerātis restituerant
future perfect restituerō restitueris restituerit restituerimus restitueritis restituerint
passive present restituor restitueris, restituere restituitur restituimur restituiminī restituuntur
imperfect restituēbar restituēbāris, restituēbāre restituēbātur restituēbāmur restituēbāminī restituēbantur
future restituar restituēris, restituēre restituētur restituēmur restituēminī restituentur
perfect restitūtus + present active indicative of sum
pluperfect restitūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect restitūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present restituam restituās restituat restituāmus restituātis restituant
imperfect restituerem restituerēs restitueret restituerēmus restituerētis restituerent
perfect restituerim restituerīs restituerit restituerīmus restituerītis restituerint
pluperfect restituissem restituissēs restituisset restituissēmus restituissētis restituissent
passive present restituar restituāris, restituāre restituātur restituāmur restituāminī restituantur
imperfect restituerer restituerēris, restituerēre restituerētur restituerēmur restituerēminī restituerentur
perfect restitūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect restitūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present restitue restituite
future restituitō restituitō restituitōte restituuntō
passive present restituere restituiminī
future restituitor restituitor restituuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives restituere restituisse restitūtūrus esse restituī restitūtus esse restitūtum īrī
participles restituēns restitūtūrus restitūtus restituendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
restituere restituendī restituendō restituendum restitūtum restitūtū

Descendants

References

  • restituo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • restituo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • Félix Gaffiot (1934), “restituo”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
  • Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to restore a man to his former position: aliquem in antiquum statum, in pristinum restituere
    • to give restitution, satisfaction: res restituere
    • to restore the ancient constitution: rem publicam in pristinum statum restituere
    • to restore to a person his confiscated property: bona alicui restituere
    • to recall from exile: aliquem (in patriam) restituere
    • to restore a king to his throne (not in solium): regem restituere
    • to restore a king to his throne (not in solium): aliquem in regnum restituere
    • to reinstate a person in his right: aliquem in integrum (vid. sect. V. 4, note The proper...) restituere
    • to renew the battle with success: proelium restituere

Portuguese

Verb

restituo

  1. first-person singular present indicative of restituir