Definify.com
Definition 2024
rokken
rokken
Dutch
Alternative forms
Noun
rokken n, m (plural rokkens, diminutive rokkentje n)
Derived terms
- rokkenen
- spinrokken
Etymology 2
From Middle Dutch rocken. Equivalent to rok (alternative form of rokken) + -en.
Verb
rokken
- Alternative form of rokkenen
Inflection
| Inflection of rokken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | rokken | |||
| past singular | rokte | |||
| past participle | gerokt | |||
| infinitive | rokken | |||
| gerund | rokken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | rok | rokte | ||
| 2nd person sing. (jij) | rokt | rokte | ||
| 2nd person sing. (u) | rokt | rokte | ||
| 2nd person sing. (gij) | rokt | rokte | ||
| 3rd person singular | rokt | rokte | ||
| plural | rokken | rokten | ||
| subjunctive sing.1 | rokke | rokte | ||
| subjunctive plur.1 | rokken | rokten | ||
| imperative sing. | rok | |||
| imperative plur.1 | rokt | |||
| participles | rokkend | gerokt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 3
Noun
rokken
- Plural form of rok