Definify.com
Definition 2025
Rubricatus
Rubricatus
See also: rubricatus
Latin
Proper noun
Rubrīcātus m (genitive Rubrīcātī); second declension
- A river in Hispania Tarraconensis, now Llobregat
Inflection
Second declension.
| Case | Singular |
|---|---|
| nominative | Rubrīcātus |
| genitive | Rubrīcātī |
| dative | Rubrīcātō |
| accusative | Rubrīcātum |
| ablative | Rubrīcātō |
| vocative | Rubrīcāte |
References
- Rubricatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “Rubricatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Rubricatus in William Smith., editor (1854, 1857) A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly
rubricatus
rubricatus
See also: Rubricatus
Latin
Adjective
rubricātus m (feminine rubricāta, neuter rubricātum); first/second declension
- (painted) red
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | rubricātus | rubricāta | rubricātum | rubricātī | rubricātae | rubricāta | |
| genitive | rubricātī | rubricātae | rubricātī | rubricātōrum | rubricātārum | rubricātōrum | |
| dative | rubricātō | rubricātō | rubricātīs | ||||
| accusative | rubricātum | rubricātam | rubricātum | rubricātōs | rubricātās | rubricāta | |
| ablative | rubricātō | rubricātā | rubricātō | rubricātīs | |||
| vocative | rubricāte | rubricāta | rubricātum | rubricātī | rubricātae | rubricāta | |
Related terms
References
- rubricatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “rubricatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- rubricatus in William Smith., editor (1854, 1857) A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly
