Definify.com
Definition 2025
ruiken
ruiken
Dutch
Verb
ruiken
- To smell (i.e. to perceive a smell)
- Het is net alsof ik ruik / Dat de bloemen alweer bloeien / En de zon weer altijd brandt — It is just as if I smelled / That the flowers were again blooming / And the sun were again always burning. (KvK - Zomer in mijn kop)
- To smell (i.e. to emit a smell)
Inflection
| Inflection of ruiken (strong class 2) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ruiken | |||
| past singular | rook | |||
| past participle | geroken | |||
| infinitive | ruiken | |||
| gerund | ruiken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ruik | rook | ||
| 2nd person sing. (jij) | ruikt | rook | ||
| 2nd person sing. (u) | ruikt | rook | ||
| 2nd person sing. (gij) | ruikt | rookt | ||
| 3rd person singular | ruikt | rook | ||
| plural | ruiken | roken | ||
| subjunctive sing.1 | ruike | roke | ||
| subjunctive plur.1 | ruiken | roken | ||
| imperative sing. | ruik | |||
| imperative plur.1 | ruikt | |||
| participles | ruikend | geroken | ||
| 1) Archaic. | ||||