Definify.com
Definition 2024
sætta
sætta
Icelandic
Verb
sætta (weak verb, third-person singular past indicative sætti, supine sætt)
- (transitive, takes accusative object) to reconcile
Conjugation
sætta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að sætta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
sætt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sættandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég sætti | við sættum | present (nútíð) |
ég sætti | við sættum |
| þú sættir | þið sættið | þú sættir | þið sættið | ||
| hann, hún, það sættir | þeir, þær, þau sætta | hann, hún, það sætti | þeir, þær, þau sætti | ||
| past (þátíð) |
ég sætti | við sættum | past (þátíð) |
ég sætti | við sættum |
| þú sættir | þið sættuð | þú sættir | þið sættuð | ||
| hann, hún, það sætti | þeir, þær, þau sættu | hann, hún, það sætti | þeir, þær, þau sættu | ||
| imperative (boðháttur) |
sætt (þú) | sættið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sættu | sættiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að sættast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
sæst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sættandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég sættist | við sættumst | present (nútíð) |
ég sættist | við sættumst |
| þú sættist | þið sættist | þú sættist | þið sættist | ||
| hann, hún, það sættist | þeir, þær, þau sættast | hann, hún, það sættist | þeir, þær, þau sættist | ||
| past (þátíð) |
ég sættist | við sættumst | past (þátíð) |
ég sættist | við sættumst |
| þú sættist | þið sættust | þú sættist | þið sættust | ||
| hann, hún, það sættist | þeir, þær, þau sættust | hann, hún, það sættist | þeir, þær, þau sættust | ||
| imperative (boðháttur) |
sæst (þú) | sættist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sæstu | sættisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
sættur | sætt | sætt | sættir | sættar | sætt | |
| accusative (þolfall) |
sættan | sætta | sætt | sætta | sættar | sætt | |
| dative (þágufall) |
sættum | sættri | sættu | sættum | sættum | sættum | |
| genitive (eignarfall) |
sætts | sættrar | sætts | sættra | sættra | sættra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
sætti | sætta | sætta | sættu | sættu | sættu | |
| accusative (þolfall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu | |
| dative (þágufall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu | |
| genitive (eignarfall) |
sætta | sættu | sætta | sættu | sættu | sættu | |
Derived terms
- sætta sig við
- sættast