Definify.com
Definition 2025
Seb
seb
seb
Hungarian
Noun
seb (plural sebek)
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | seb | sebek |
| accusative | sebet | sebeket |
| dative | sebnek | sebeknek |
| instrumental | sebbel | sebekkel |
| causal-final | sebért | sebekért |
| translative | sebbé | sebekké |
| terminative | sebig | sebekig |
| essive-formal | sebként | sebekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | sebben | sebekben |
| superessive | seben | sebeken |
| adessive | sebnél | sebeknél |
| illative | sebbe | sebekbe |
| sublative | sebre | sebekre |
| allative | sebhez | sebekhez |
| elative | sebből | sebekből |
| delative | sebről | sebekről |
| ablative | sebtől | sebektől |
| Possessive forms of seb | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | sebem | sebeim |
| 2nd person sing. | sebed | sebeid |
| 3rd person sing. | sebe | sebei |
| 1st person plural | sebünk | sebeink |
| 2nd person plural | sebetek | sebeitek |
| 3rd person plural | sebük | sebeik |
Derived terms
(Compound words):
References
- ↑ Gábor Zaicz, Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete, Tinta Könyvkiadó, 2006, ISBN 963 7094 01 6