Definify.com
Definition 2025
sinnan
sinnan
Old English
Verb
sinnan
Conjugation
Conjugation of sinnan (strong class 3)
| infinitive | sinnan | tō sinnanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | sinno | sann |
| 2nd-person singular | sinst | sunne |
| 3rd-person singular | sinþ | sann |
| plural | sinnaþ | sunnon |
| subjunctive | present | past |
| singular | sinne | sunne |
| plural | sinnen | sunnen |
| imperative | ||
| singular | sin(e) | |
| plural | sinnaþ | |
| participle | present | past |
| sinnende | sunnen | |
Old High German
Etymology
From Proto-Germanic *sinnaną (“to journey, spend time, sojourn”).
Verb
sinnan
Conjugation
Conjugation of sinnan (strong class 3)
| infinitive | sinnan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | sinnu | san |
| 2nd person singular | sinnis | sunni |
| 3rd person singular | sinnit | san |
| 1st person plural | sinnem, sinnemes | sunnum, sunnumes |
| 2nd person plural | sinnet | sunnut |
| 3rd person plural | sinnant | sunnun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | sinne | sunni |
| 2nd person singular | sinnes | sunnis |
| 3rd person singular | sinne | sunni |
| 1st person plural | sinnem, sinnemes | sunnim, sunnimes |
| 2nd person plural | sinnet | sunnit |
| 3rd person plural | sinnen | sunnin |
| imperative | present | |
| singular | sin | |
| plural | sinnet | |
| participle | present | past |
| sinnanti | gisunnan | |