Definify.com
Definition 2025
situatus
situatus
Latin
Participle
situātus m (feminine situāta, neuter situātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | situātus | situāta | situātum | situātī | situātae | situāta | |
| genitive | situātī | situātae | situātī | situātōrum | situātārum | situātōrum | |
| dative | situātō | situātō | situātīs | ||||
| accusative | situātum | situātam | situātum | situātōs | situātās | situāta | |
| ablative | situātō | situātā | situātō | situātīs | |||
| vocative | situāte | situāta | situātum | situātī | situātae | situāta | |
References
- situatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “situatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.