Definify.com
Definition 2025
slitan
slitan
Old English
Verb
slītan
Conjugation
Conjugation of slītan (strong class 1)
| infinitive | slītan | tō slītanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | slīte | slāt |
| 2nd-person singular | slītest | slite |
| 3rd-person singular | slīteþ | slāt |
| plural | slītaþ | sliton |
| subjunctive | present | past |
| singular | slīte | slite |
| plural | slīten | sliten |
| imperative | ||
| singular | slīt | |
| plural | slītaþ | |
| participle | present | past |
| slītende | (ġe)sliten | |
Descendants
- English: slite
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *slītaną, whence also Old English slītan.
Verb
slītan
Conjugation
Conjugation of slītan (strong class 1)
| infinitive | slītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | slītu | slēt |
| 2nd person singular | slītis | sliti |
| 3rd person singular | slītid | slēt |
| plural | slītad | slitun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | slīte | sliti |
| 2nd person singular | slītes | slitis |
| 3rd person singular | slīte | sliti |
| plural | slīten | slitin |
| imperative | present | |
| singular | slīt | |
| plural | slītad | |
| participle | present | past |
| slītandi | gislitan, slitan | |