Definify.com
Definition 2025
sniþan
sniþan
Old English
Verb
snīþan
Conjugation
Conjugation of snīþan (strong class 1)
| infinitive | snīþan | tō snīþanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | snīþe | snāþ |
| 2nd-person singular | snīþest | snide |
| 3rd-person singular | snīþeþ | snāþ |
| plural | snīþaþ | snidon |
| subjunctive | present | past |
| singular | snīþe | snide |
| plural | snīþen | sniden |
| imperative | ||
| singular | snīþ | |
| plural | snīþaþ | |
| participle | present | past |
| snīþende | (ġe)sniden | |
Descendants
- Middle English: snithen
- English: snithe