Definify.com
Definition 2025
snurken
snurken
Dutch
Verb
snurken
- (intransitive) to snore
Inflection
| Inflection of snurken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | snurken | |||
| past singular | snurkte | |||
| past participle | gesnurkt | |||
| infinitive | snurken | |||
| gerund | snurken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | snurk | snurkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | snurkt | snurkte | ||
| 2nd person sing. (u) | snurkt | snurkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | snurkt | snurkte | ||
| 3rd person singular | snurkt | snurkte | ||
| plural | snurken | snurkten | ||
| subjunctive sing.1 | snurke | snurkte | ||
| subjunctive plur.1 | snurken | snurkten | ||
| imperative sing. | snurk | |||
| imperative plur.1 | snurkt | |||
| participles | snurkend | gesnurkt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- snurker m
- gesnurk n
- insnurken
Low German
Etymology
From Proto-Germanic *snarkjaną. Compare English snark, snort and snore, Dutch snurken, snorken and snorren.
Verb
snurken (past snurk, past participle snurkt, auxiliary verb hebben)
- (transitive) To snore
Conjugation
Conjugation of snurken (weak verb)
| infinitive | snurken | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite | 
| 1st person singular | snurk | snurk | 
| 2nd person singular | snurks(t) | snurks(t) | 
| 3rd person singular | snurk(t) | snurk | 
| plural | snurkt, snurken | snurken | 
| imperative | present | — | 
| singular | snurk(e) | |
| plural | snurkt | |
| participle | present | past | 
| snurken | (e)snurkt, gesnurkt | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||