Definify.com
Definition 2025
sprokkelen
sprokkelen
Dutch
Verb
sprokkelen
- (transitive or intransitive) To glean. To harvest what has been left.
- (transitive or intransitive) To gather small stuff without paying for it.
- Ik heb wat sigaretten gesprokkeld bij mijn vrienden — I have gathered some cigarettes from my friends.
- (intransitive) To cheat (in competitions).
Inflection
| Inflection of sprokkelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | sprokkelen | |||
| past singular | sprokkelde | |||
| past participle | gesprokkeld | |||
| infinitive | sprokkelen | |||
| gerund | sprokkelen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | sprokkel | sprokkelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | sprokkelt | sprokkelde | ||
| 2nd person sing. (u) | sprokkelt | sprokkelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | sprokkelt | sprokkelde | ||
| 3rd person singular | sprokkelt | sprokkelde | ||
| plural | sprokkelen | sprokkelden | ||
| subjunctive sing.1 | sprokkele | sprokkelde | ||
| subjunctive plur.1 | sprokkelen | sprokkelden | ||
| imperative sing. | sprokkel | |||
| imperative plur.1 | sprokkelt | |||
| participles | sprokkelend | gesprokkeld | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- sprokkelhout