Definify.com
Definition 2024
uitroeien
uitroeien
Dutch
Verb
uitroeien
- to root out, to exterminate
Inflection
| Inflection of uitroeien (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitroeien | |||
| past singular | roeide uit | |||
| past participle | uitgeroeid | |||
| infinitive | uitroeien | |||
| gerund | uitroeien n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | roei uit | roeide uit | uitroei | uitroeide |
| 2nd person sing. (jij) | roeit uit | roeide uit | uitroeit | uitroeide |
| 2nd person sing. (u) | roeit uit | roeide uit | uitroeit | uitroeide |
| 2nd person sing. (gij) | roeit uit | roeide uit | uitroeit | uitroeide |
| 3rd person singular | roeit uit | roeide uit | uitroeit | uitroeide |
| plural | roeien uit | roeiden uit | uitroeien | uitroeiden |
| subjunctive sing.1 | roeie uit | roeide uit | uitroeie | uitroeide |
| subjunctive plur.1 | roeien uit | roeiden uit | uitroeien | uitroeiden |
| imperative sing. | roei uit | |||
| imperative plur.1 | roeit uit | |||
| participles | uitroeiend | uitgeroeid | ||
| 1) Archaic. | ||||