Definify.com
Definition 2025
uitstaan
uitstaan
Dutch
Verb
uitstaan
- to endure, tolerate
- (money) to be outstanding, to be owing
Inflection
| Inflection of uitstaan (strong class 6, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitstaan | |||
| past singular | stond uit | |||
| past participle | uitgestaan | |||
| infinitive | uitstaan | |||
| gerund | uitstaan n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | sta uit | stond uit | uitsta | uitstond |
| 2nd person sing. (jij) | staat uit | stond uit | uitstaat | uitstond |
| 2nd person sing. (u) | staat uit | stond uit | uitstaat | uitstond |
| 2nd person sing. (gij) | staat uit | stondt uit | uitstaat | uitstondt |
| 3rd person singular | staat uit | stond uit | uitstaat | uitstond |
| plural | staan uit | stonden uit | uitstaan | uitstonden |
| subjunctive sing.1 | sta uit | stonde uit | uitsta | uitstonde |
| subjunctive plur.1 | staan uit | stonden uit | uitstaan | uitstonden |
| imperative sing. | sta uit | |||
| imperative plur.1 | staat uit | |||
| participles | uitstaand | uitgestaan | ||
| 1) Archaic. | ||||