Definify.com
Definition 2025
vanr
vanr
Old Norse
Adjective
vanr (not comparable)
Declension
Strong declension of vanr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | vanr | vǫn | vant |
| accusative | vanan | vana | vant |
| dative | vǫnum | vanri | vǫnu |
| genitive | vans | vanrar | vans |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | vanir | vanar | vǫn |
| accusative | vana | vanar | vǫn |
| dative | vǫnum | vǫnum | vǫnum |
| genitive | vanra | vanra | vanra |
Weak declension of vanr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | vani | vana | vana |
| accusative | vana | vǫnu | vana |
| dative | vana | vǫnu | vana |
| genitive | vana | vǫnu | vana |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | vǫnu | vǫnu | vǫnu |
| accusative | vǫnu | vǫnu | vǫnu |
| dative | vǫnum | vǫnum | vǫnum |
| genitive | vǫnu | vǫnu | vǫnu |
Descendants
See also
References
- vanr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press