Definify.com
Definition 2025
Varro
Varro
Latin
Proper noun
Varrō m (genitive Varrōnis); third declension
Declension
Third declension.
| Case | Singular |
|---|---|
| nominative | Varrō |
| genitive | Varrōnis |
| dative | Varrōnī |
| accusative | Varrōnem |
| ablative | Varrōne |
| vocative | Varrō |
Derived terms
- Varrōniānus
References
- Varro in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “Varro”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
varro
varro
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈwar.roː/
Noun
varrō m (genitive varrōnis); third declension
- Alternative spelling of vārō (“a stupid, boorish fellow”)
Declension
Third declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | varrō | varrōnēs |
| genitive | varrōnis | varrōnum |
| dative | varrōnī | varrōnibus |
| accusative | varrōnem | varrōnēs |
| ablative | varrōne | varrōnibus |
| vocative | varrō | varrōnēs |