Definify.com
Definition 2025
verdrieten
verdrieten
Dutch
Verb
verdrieten
Inflection
| Inflection of verdrieten (strong class 2, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verdrieten | |||
| past singular | verdroot | |||
| past participle | verdroten | |||
| infinitive | verdrieten | |||
| gerund | verdrieten n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verdriet | verdroot | ||
| 2nd person sing. (jij) | verdriet | verdroot | ||
| 2nd person sing. (u) | verdriet | verdroot | ||
| 2nd person sing. (gij) | verdriet | verdroot | ||
| 3rd person singular | verdriet | verdroot | ||
| plural | verdrieten | verdroten | ||
| subjunctive sing.1 | verdriete | verdrote | ||
| subjunctive plur.1 | verdrieten | verdroten | ||
| imperative sing. | verdriet | |||
| imperative plur.1 | verdriet | |||
| participles | verdrietend | verdroten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 2
Noun
verdrieten
- Plural form of verdriet
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch farthrietan, from Proto-Germanic *þreutaną.
Verb
verdrieten
- (intransitive) to be annoying
- (intransitive) to feel reluctant to, to feel annoyed by [+genitive = thing]
Inflection
This verb needs an inflection-table template.
Descendants
- Dutch: verdrieten