Definify.com
Definition 2025
vinarius
vinarius
Latin
Adjective
vīnārius m (feminine vīnāria, neuter vīnārium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | vīnārius | vīnāria | vīnārium | vīnāriī | vīnāriae | vīnāria | |
| genitive | vīnāriī | vīnāriae | vīnāriī | vīnāriōrum | vīnāriārum | vīnāriōrum | |
| dative | vīnāriō | vīnāriō | vīnāriīs | ||||
| accusative | vīnārium | vīnāriam | vīnārium | vīnāriōs | vīnāriās | vīnāria | |
| ablative | vīnāriō | vīnāriā | vīnāriō | vīnāriīs | |||
| vocative | vīnārie | vīnāria | vīnārium | vīnāriī | vīnāriae | vīnāria | |
References
- vinarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vinarius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- VINARIUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “vinarius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.