Definify.com
Definition 2025
weergalmen
weergalmen
Dutch
Verb
weergalmen
- to ring, to make an echoing sound
Inflection
| Inflection of weergalmen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | weergalmen | |||
| past singular | weergalmde | |||
| past participle | weergalmd | |||
| infinitive | weergalmen | |||
| gerund | weergalmen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | weergalm | weergalmde | ||
| 2nd person sing. (jij) | weergalmt | weergalmde | ||
| 2nd person sing. (u) | weergalmt | weergalmde | ||
| 2nd person sing. (gij) | weergalmt | weergalmde | ||
| 3rd person singular | weergalmt | weergalmde | ||
| plural | weergalmen | weergalmden | ||
| subjunctive sing.1 | weergalme | weergalmde | ||
| subjunctive plur.1 | weergalmen | weergalmden | ||
| imperative sing. | weergalm | |||
| imperative plur.1 | weergalmt | |||
| participles | weergalmend | weergalmd | ||
| 1) Archaic. | ||||