Definify.com
Definition 2025
wringan
wringan
Old English
Verb
wringan
- to wring
 
Conjugation
Conjugation of wringan (strong class 3)
| infinitive | wringan | tō wringanne | 
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st-person singular | wringe | wrang | 
| 2nd-person singular | wringest | wrunge | 
| 3rd-person singular | wringeþ | wrang | 
| plural | wringaþ | wrungon | 
| subjunctive | present | past | 
| singular | wringe | wrunge | 
| plural | wringen | wrungen | 
| imperative | ||
| singular | wring | |
| plural | wringaþ | |
| participle | present | past | 
| wringende | (ġe)wrungen | |
Descendants
- English: wring
 
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *wringaną.
Verb
wringan
- to wring
 
Conjugation
Conjugation of wringan (strong class 3)
| infinitive | wringan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st person singular | wringu | wrang | 
| 2nd person singular | wringis | wrungi | 
| 3rd person singular | wringid | wrang | 
| plural | wringad | wrungun | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st person singular | wringe | wrungi | 
| 2nd person singular | wringes | wrungis | 
| 3rd person singular | wringe | wrungi | 
| plural | wringen | wrungin | 
| imperative | present | |
| singular | wring | |
| plural | wringad | |
| participle | present | past | 
| wringandi | giwrungan, wrungan | |