Definify.com
Definition 2025
ærendian
ærendian
Old English
Verb
ǣrendian
- to go on an errand, carry news, carry a message, send word to
- to intercede, plead (a cause)
- to look for, obtain
Conjugation
Conjugation of ǣrendian (weak class 2)
| infinitive | ǣrendian | tō ǣrendianne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | ǣrendie ǣrendiġe |
ǣrendode |
| 2nd-person singular | ǣrendast | ǣrendodest |
| 3rd-person singular | ǣrendaþ | ǣrendode |
| plural | ǣrendiaþ ǣrendiġaþ |
ǣrendodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | ǣrendie ǣrendiġe |
ǣrendode |
| plural | ǣrendien ǣrendiġen |
ǣrendoden |
| imperative | ||
| singular | ǣrenda | |
| plural | ǣrendiaþ ǣrendiġaþ |
|
| participle | present | past |
| ǣrendiende ǣrendiġende |
(ġe)ǣrendod | |
Descendants
- Middle English: ernde