Ancient Greek

• (4th AD Koine) IPA^(key): /méɣara/

• (10th AD Byzantine) IPA^(key): /méɣara/

• (15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /méɣaɾa/

Proper noun

Μέγαρα • ‎(Mégara) n ‎(genitive Μεγάρων); second declension

1. Megara, Megaris, Attica, Greece

Inflection

Derived terms

• Μεγαροῖ ‎(Megaroî)
• Μεγαρόθεν ‎(Megaróthen)
• Μεγαράδε ‎(Megaráde)
• Μεγαρεύς ‎(Megareús)
• Μεγαρικός ‎(Megarikós)
• Μεγαρίς ‎(Megarís)

Descendants

• Greek: Μέγαρα ‎(Mégara)
• Latin: Megara

References

• Μέγαρα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Μέγαρα in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• Μέγαρα in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,016

Greek

Etymology

From Ancient Greek Μέγαρα ‎(Mégara).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeɣaɾa/
• Hyphenation: Μέ‧γα‧ρα

Proper noun

Μέγαρα • ‎(Mégara) n pl

1. Megara (town in Attica in Greece)

Declension

Derived terms

• Μεγαρίτης m ‎(Megarítis, “male from Megara”)
• Μεγαρεύς m ‎(Megaréfs, “male from Megara”) (formal)
• Μεγαρίτισσα f ‎(Megarítissa, “female from Megara”)
• μεγαρίτικος ‎(megarítikos) (adjective)
• μεγαρικός ‎(megarikós) (adjective)

External links

• Μέγαρα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el