Definify.com
Definition 2025
αγγαρεύομαι
αγγαρεύομαι
Greek
Verb
αγγαρεύομαι • (angarévomai) (simple past αγγαρεύτηκα, active form αγγαρεύω, passive)
Conjugation
αγγαρεύομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | αγγαρεύομαι | θα αγγαρεύομαι | αγγαρευόμουν, αγγαρευόμουνα |
| 2nd person | αγγαρεύεσαι | θα αγγαρεύεσαι | αγγαρευόσουν, αγγαρευόσουνα | |
| 3rd person | αγγαρεύεται | θα αγγαρεύεται | αγγαρευόταν, αγγαρευότανε | |
| 1st person | pl | αγγαρευόμαστε | θα αγγαρευόμαστε | αγγαρευόμασταν, αγγαρευόμαστε2 |
| 2nd person | αγγαρεύεστε, αγγαρευόσαστε1 | θα αγγαρεύεστε, αγγαρευόσαστε1 | αγγαρευόσασταν, αγγαρευόσαστε2 | |
| 3rd person | αγγαρεύονται | θα αγγαρεύονται | αγγαρεύονταν, αγγαρευόντανε, αγγαρευόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | αγγαρευτώ | θα αγγαρευτώ | αγγαρεύτηκα |
| 2nd person | αγγαρευτείς | θα αγγαρευτείς | αγγαρεύτηκες | |
| 3rd person | αγγαρευτεί | θα αγγαρευτεί | αγγαρεύτηκε | |
| 1st person | pl | αγγαρευτούμε | θα αγγαρευτούμε | αγγαρευτήκαμε |
| 2nd person | αγγαρευτείτε | θα αγγαρευτείτε | αγγαρευτήκατε | |
| 3rd person | αγγαρευτούν, αγγαρευτούνε | θα αγγαρευτούν, θα αγγαρευτούνε | αγγαρεύτηκαν, αγγαρευτήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | αγγαρέψου | |
| 2nd person | pl | —3 | αγγαρευτείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω αγγαρευτεί, έχεις αγγαρευτεί έχει αγγαρευτεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω αγγαρευτεί, θα έχεις αγγαρευτεί, θα έχει αγγαρευτεί, … | |||
| Past perfect | είχα αγγαρευτεί, είχες αγγαρευτεί, είχε αγγαρευτεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||