Definify.com
Definition 2024
ανακρίνομαι
ανακρίνομαι
Greek
Verb
ανακρίνομαι • (anakrínomai) (simple past ανακρίθηκα, active form ανακρίνω, passive)
- passive of ανακρίνω (anakríno)
Conjugation
ανακρίνομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | ανακρίνομαι | θα ανακρίνομαι | ανακρινόμουν, ανακρινόμουνα |
| 2nd person | ανακρίνεσαι | θα ανακρίνεσαι | ανακρινόσουν, ανακρινόσουνα | |
| 3rd person | ανακρίνεται | θα ανακρίνεται | ανακρινόταν, ανακρινότανε | |
| 1st person | pl | ανακρινόμαστε | θα ανακρινόμαστε | ανακρινόμασταν, ανακρινόμαστε2 |
| 2nd person | ανακρίνεστε, ανακρινόσαστε1 | θα ανακρίνεστε, ανακρινόσαστε1 | ανακρινόσασταν, ανακρινόσαστε2 | |
| 3rd person | ανακρίνονται | θα ανακρίνονται | ανακρίνονταν, ανακρινόντανε, ανακρινόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | ανακριθώ | θα ανακριθώ | ανακρίθηκα |
| 2nd person | ανακριθείς | θα ανακριθείς | ανακρίθηκες | |
| 3rd person | ανακριθεί | θα ανακριθεί | ανακρίθηκε | |
| 1st person | pl | ανακριθούμε | θα ανακριθούμε | ανακριθήκαμε |
| 2nd person | ανακριθείτε | θα ανακριθείτε | ανακριθήκατε | |
| 3rd person | ανακριθούν, ανακριθούνε | θα ανακριθούν, θα ανακριθούνε | ανακρίθηκαν, ανακριθήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | ανακρίσου | |
| 2nd person | pl | —3 | ανακριθείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω ανακριθεί, έχεις ανακριθεί έχει ανακριθεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω ανακριθεί, θα έχεις ανακριθεί, θα έχει ανακριθεί, … | |||
| Past perfect | είχα ανακριθεί, είχες ανακριθεί, είχε ανακριθεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||
Related terms
- ανάκριση f (anákrisi, “interrogation, cross-examination”)