Definify.com
Definition 2024
αποδείχνομαι
αποδείχνομαι
Greek
Verb
αποδείχνομαι • (apodeíchnomai) (simple past αποδείχτηκα, active form αποδείχνω, passive)
- Rare form of αποδεικνύομαι (apodeiknýomai).
Conjugation
αποδείχνομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | αποδείχνομαι | θα αποδείχνομαι | αποδειχνόμουν, αποδειχνόμουνα |
| 2nd person | αποδείχνεσαι | θα αποδείχνεσαι | αποδειχνόσουν, αποδειχνόσουνα | |
| 3rd person | αποδείχνεται | θα αποδείχνεται | αποδειχνόταν, αποδειχνότανε | |
| 1st person | pl | αποδειχνόμαστε | θα αποδειχνόμαστε | αποδειχνόμασταν, αποδειχνόμαστε2 |
| 2nd person | αποδείχνεστε, αποδειχνόσαστε1 | θα αποδείχνεστε, αποδειχνόσαστε1 | αποδειχνόσασταν, αποδειχνόσαστε2 | |
| 3rd person | αποδείχνονται | θα αποδείχνονται | αποδείχνονταν, αποδειχνόντανε, αποδειχνόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | αποδειχτώ | θα αποδειχτώ | αποδείχτηκα |
| 2nd person | αποδειχτείς | θα αποδειχτείς | αποδείχτηκες | |
| 3rd person | αποδειχτεί | θα αποδειχτεί | αποδείχτηκε | |
| 1st person | pl | αποδειχτούμε | θα αποδειχτούμε | αποδειχτήκαμε |
| 2nd person | αποδειχτείτε | θα αποδειχτείτε | αποδειχτήκατε | |
| 3rd person | αποδειχτούν, αποδειχτούνε | θα αποδειχτούν, θα αποδειχτούνε | αποδείχτηκαν, αποδειχτήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | αποδείξου | |
| 2nd person | pl | —3 | αποδειχτείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω αποδειχτεί, έχεις αποδειχτεί έχει αποδειχτεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω αποδειχτεί, θα έχεις αποδειχτεί, θα έχει αποδειχτεί, … | |||
| Past perfect | είχα αποδειχτεί, είχες αποδειχτεί, είχε αποδειχτεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||