Definify.com
Definition 2024
αποκρίνομαι
αποκρίνομαι
See also: ἀποκρίνομαι
Greek
Verb
αποκρίνομαι • (apokrínomai) (simple past αποκρίθηκα, deponent)
Conjugation
αποκρίνομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | αποκρίνομαι | θα αποκρίνομαι | αποκρινόμουν, αποκρινόμουνα |
| 2nd person | αποκρίνεσαι | θα αποκρίνεσαι | αποκρινόσουν, αποκρινόσουνα | |
| 3rd person | αποκρίνεται | θα αποκρίνεται | αποκρινόταν, αποκρινότανε | |
| 1st person | pl | αποκρινόμαστε | θα αποκρινόμαστε | αποκρινόμασταν, αποκρινόμαστε2 |
| 2nd person | αποκρίνεστε, αποκρινόσαστε1 | θα αποκρίνεστε, αποκρινόσαστε1 | αποκρινόσασταν, αποκρινόσαστε2 | |
| 3rd person | αποκρίνονται | θα αποκρίνονται | αποκρίνονταν, αποκρινόντανε, αποκρινόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | αποκριθώ | θα αποκριθώ | αποκρίθηκα |
| 2nd person | αποκριθείς | θα αποκριθείς | αποκρίθηκες | |
| 3rd person | αποκριθεί | θα αποκριθεί | αποκρίθηκε | |
| 1st person | pl | αποκριθούμε | θα αποκριθούμε | αποκριθήκαμε |
| 2nd person | αποκριθείτε | θα αποκριθείτε | αποκριθήκατε | |
| 3rd person | αποκριθούν, αποκριθούνε | θα αποκριθούν, θα αποκριθούνε | αποκρίθηκαν, αποκριθήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | αποκρίσου | |
| 2nd person | pl | —3 | αποκριθείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω αποκριθεί, έχεις αποκριθεί έχει αποκριθεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω αποκριθεί, θα έχεις αποκριθεί, θα έχει αποκριθεί, … | |||
| Past perfect | είχα αποκριθεί, είχες αποκριθεί, είχε αποκριθεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||