Definify.com
Definition 2025
διαιτῶν
διαιτῶν
Ancient Greek
Participle
διαιτῶν • (diaitôn)
- present active participle contracted of διαιτάω (diaitáō)
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | διαιτῶν | διαιτῶσᾰ | διαιτῶν | διαιτῶντε | διαιτώσᾱ | διαιτῶντε | διαιτῶντες | διαιτῶσαι | διαιτῶντᾰ | |||
| Genitive | διαιτῶντος | διαιτώσης | διαιτῶντος | διαιτώντοιν | διαιτώσαιν | διαιτώντοιν | διαιτώντων | διαιτωσῶν | διαιτώντων | |||
| Dative | διαιτῶντῐ | διαιτώσῃ | διαιτῶντῐ | διαιτώντοιν | διαιτώσαιν | διαιτώντοιν | διαιτῶσι(ν) | διαιτώσαις | διαιτῶσι(ν) | |||
| Accusative | διαιτῶντᾰ | διαιτῶσᾰν | διαιτῶν | διαιτῶντε | διαιτώσᾱ | διαιτῶντε | διαιτῶντᾰς | διαιτώσᾱς | διαιτῶντᾰ | |||
| Vocative | διαιτῶν | διαιτῶσᾰ | διαιτῶν | διαιτῶντε | διαιτώσᾱ | διαιτῶντε | διαιτῶντες | διαιτῶσαι | διαιτῶντᾰ | |||