Definify.com
Definition 2024
εἰσέρχομαι
εἰσέρχομαι
Ancient Greek
Verb
εἰσέρχομαι • (eisérkhomai)
- to go into, enter, invade
- (of the chorus or of actors) to come upon the stage, to enter
- (as an Attic law term, of the accuser) to come into court
- Demosthenes, Against Neaera 1
- (of the parties, with accusative) to enter upon the charge
- Demosthenes, Against Aphobus 2 27
- (of the accused) to come before the court
- (of the cause) to be brought in
- Demosthenes, Against Lacritus 49
-
- to enter on an office
- Antiphon of Rhamnus, Collected Works 146.25
- Cassius Dio, 41 39
-
- (figuratively)
- Euripides, Iphigenia in Aulis 1411
- Sophocles, Fragments 678
- Plato, Lys. 218.C
- (impersonal, with infinitive)
Inflection
In Attic the future is supplied by εἴσειμι (eíseimi)
Present: εἰσέρχομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
middle/
passive |
indicative | εἰσέρχομαι | εἰσέρχει/ εἰσέρχῃ |
εἰσέρχεται | εἰσέρχεσθον | εἰσέρχεσθον | εἰσερχόμεθᾰ | εἰσέρχεσθε | εἰσέρχονται |
subjunctive | εἰσέρχωμαι | εἰσέρχῃ | εἰσέρχηται | εἰσέρχησθον | εἰσέρχησθον | εἰσερχώμεθᾰ | εἰσέρχησθε | εἰσέρχωνται | |
optative | εἰσερχοίμην | εἰσέρχοιο | εἰσέρχοιτο | εἰσέρχοισθον | εἰσερχοίσθην | εἰσερχοίμεθᾰ | εἰσέρχοισθε | εἰσέρχοιντο | |
imperative | εἰσέρχου | εἰσερχέσθω | εἰσέρχεσθον | εἰσερχέσθων | εἰσέρχεσθε | εἰσερχέσθων | |||
infinitive | participle | ||||||||
middle/passive | εἰσέρχεσθαι | εἰσερχόμενος , εἰσερχομένη , εἰσερχόμενον |
Future: εἰσελεύσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
middle | indicative | εἰσελεύσομαι | εἰσελεύσει/ εἰσελεύσῃ |
εἰσελεύσεται | εἰσελεύσεσθον | εἰσελεύσεσθον | εἰσελευσόμεθᾰ | εἰσελεύσεσθε | εἰσελεύσονται |
optative | εἰσελευσοίμην | εἰσελεύσοιο | εἰσελεύσοιτο | εἰσελεύσοισθον | εἰσελευσοίσθην | εἰσελευσοίμεθᾰ | εἰσελεύσοισθε | εἰσελεύσοιντο | |
infinitive | participle | ||||||||
infinitive | εἰσελεύσεσθαι | εἰσελευσόμενος , εἰσελευσομένη , εἰσελευσόμενον |
Aorist: εἰσήλυθον, εἰσηλυθόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | εἰσήλυθον | εἰσήλυθες | εἰσήλυθε | εἰσηλύθετον | εἰσηλυθέτην | εἰσηλύθομεν | εἰσηλύθετε | εἰσήλυθον |
subjunctive | εἰσελύθω | εἰσελύθῃς | εἰσελύθῃ | εἰσελύθητον | εἰσελύθητον | εἰσελύθωμεν | εἰσελύθητε | εἰσελύθωσῐ(ν) | |
optative | εἰσελύθοιμῐ | εἰσελύθοις | εἰσελύθοι | εἰσελύθοιτον | εἰσελυθοίτην | εἰσελύθοιμεν | εἰσελύθοιτε | εἰσελύθοιεν | |
imperative | εἰσελύθε | εἰσελυθέτω | εἰσελύθετον | εἰσελυθέτων | εἰσελύθετε | εἰσελυθόντων | |||
middle | indicative | εἰσηλυθόμην | εἰσηλύθου | εἰσηλύθετο | εἰσηλύθεσθον | εἰσηλυθέσθην | εἰσηλυθόμεθᾰ | εἰσηλύθεσθε | εἰσηλύθοντο |
subjunctive | εἰσελύθωμαι | εἰσελύθῃ | εἰσελύθηται | εἰσελύθησθον | εἰσελύθησθον | εἰσελυθώμεθᾰ | εἰσελύθησθε | εἰσελύθωνται | |
optative | εἰσελυθοίμην | εἰσελύθοιο | εἰσελύθοιτο | εἰσελύθοισθον | εἰσελυθοίσθην | εἰσελυθοίμεθᾰ | εἰσελύθοισθε | εἰσελύθοιντο | |
imperative | εἰσελυθοῦ | εἰσελυθέσθω | εἰσελύθεσθον | εἰσελυθέσθων | εἰσελύθεσθε | εἰσελυθέσθων | |||
active | middle | ||||||||
infinitive | εἰσελυθεῖν | εἰσελυθέσθαι | |||||||
participle | m | εἰσελυθών | εἰσελυθόμενος | ||||||
f | εἰσελυθοῦσᾰ | εἰσελυθομένη | |||||||
n | εἰσελυθόν | εἰσελυθόμενον |
Aorist: εἰσῆλθον, εἰσηλθόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | εἰσῆλθον | εἰσῆλθες | εἰσῆλθε | εἰσήλθετον | εἰσηλθέτην | εἰσήλθομεν | εἰσήλθετε | εἰσῆλθον |
subjunctive | εἰσέλθω | εἰσέλθῃς | εἰσέλθῃ | εἰσέλθητον | εἰσέλθητον | εἰσέλθωμεν | εἰσέλθητε | εἰσέλθωσῐ(ν) | |
optative | εἰσέλθοιμῐ | εἰσέλθοις | εἰσέλθοι | εἰσέλθοιτον | εἰσελθοίτην | εἰσέλθοιμεν | εἰσέλθοιτε | εἰσέλθοιεν | |
imperative | εἰσέλθε | εἰσελθέτω | εἰσέλθετον | εἰσελθέτων | εἰσέλθετε | εἰσελθόντων | |||
middle | indicative | εἰσηλθόμην | εἰσήλθου | εἰσήλθετο | εἰσήλθεσθον | εἰσηλθέσθην | εἰσηλθόμεθᾰ | εἰσήλθεσθε | εἰσήλθοντο |
subjunctive | εἰσέλθωμαι | εἰσέλθῃ | εἰσέλθηται | εἰσέλθησθον | εἰσέλθησθον | εἰσελθώμεθᾰ | εἰσέλθησθε | εἰσέλθωνται | |
optative | εἰσελθοίμην | εἰσέλθοιο | εἰσέλθοιτο | εἰσέλθοισθον | εἰσελθοίσθην | εἰσελθοίμεθᾰ | εἰσέλθοισθε | εἰσέλθοιντο | |
imperative | εἰσελθοῦ | εἰσελθέσθω | εἰσέλθεσθον | εἰσελθέσθων | εἰσέλθεσθε | εἰσελθέσθων | |||
active | middle | ||||||||
infinitive | εἰσελθεῖν | εἰσελθέσθαι | |||||||
participle | m | εἰσελθών | εἰσελθόμενος | ||||||
f | εἰσελθοῦσᾰ | εἰσελθομένη | |||||||
n | εἰσελθόν | εἰσελθόμενον |
References
- εἰσέρχομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- εἰσέρχομαι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- εἰσέρχομαι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «εἰσέρχομαι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «εἰσέρχομαι» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- «εἰσέρχομαι» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G1525”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979