Definify.com
Definition 2025
εὐκτικός
εὐκτικός
Ancient Greek
Adjective
εὐκτῐκός • (euktikós) m (feminine εὐκτῐκή, neuter εὐκτῐκόν); first/second declension
Inflection
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | εὐκτῐκός | εὐκτῐκή | εὐκτῐκόν | εὐκτῐκώ | εὐκτῐκᾱ́ | εὐκτῐκώ | εὐκτῐκοί | εὐκτῐκαί | εὐκτῐκᾰ́ | ||||
| Genitive | εὐκτῐκοῦ | εὐκτῐκῆς | εὐκτῐκοῦ | εὐκτῐκοῖν | εὐκτῐκαῖν | εὐκτῐκοῖν | εὐκτῐκῶν | εὐκτῐκῶν | εὐκτῐκῶν | ||||
| Dative | εὐκτῐκῷ | εὐκτῐκῇ | εὐκτῐκῷ | εὐκτῐκοῖν | εὐκτῐκαῖν | εὐκτῐκοῖν | εὐκτῐκοῖς | εὐκτῐκαῖς | εὐκτῐκοῖς | ||||
| Accusative | εὐκτῐκόν | εὐκτῐκήν | εὐκτῐκόν | εὐκτῐκώ | εὐκτῐκᾱ́ | εὐκτῐκώ | εὐκτῐκούς | εὐκτῐκᾱ́ς | εὐκτῐκᾰ́ | ||||
| Vocative | εὐκτῐκέ | εὐκτῐκή | εὐκτῐκόν | εὐκτῐκώ | εὐκτῐκᾱ́ | εὐκτῐκώ | εὐκτῐκοί | εὐκτῐκαί | εὐκτῐκᾰ́ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| εὐκτῐκῶς | εὐκτῐκώτερος | εὐκτῐκώτᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Derived terms
- εὐκτῐκή (euktikḗ, “optative (mood)”)
- εὐκτῐκῶς (euktikôs, “in the optative”)
References
- εὐκτικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press