Definify.com
Definition 2024
κάτοικος
κάτοικος
Ancient Greek
Noun
κᾰ́τοικος • (kátoikos) m (genitive κᾰτοίκου); second declension
- inhabitant
- (and especially) a military colonist
Declension
Second declension of κᾰ́τοικος, κᾰτοίκου
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κᾰ́τοικος | τὼ κᾰτοίκω | οἱ κᾰ́τοικοι |
| Genitive | τοῦ κᾰτοίκου | τοῖν κᾰτοίκοιν | τῶν κᾰτοίκων |
| Dative | τῷ κᾰτοίκῳ | τοῖν κᾰτοίκοιν | τοῖς κᾰτοίκοις |
| Accusative | τὸν κᾰ́τοικον | τὼ κᾰτοίκω | τοὺς κᾰτοίκους |
| Vocative | κᾰ́τοικε | κᾰτοίκω | κᾰ́τοικοι |
Descendants
- Greek: κάτοικος (kátoikos)
Adjective
κάτοικος • (kátoikos)
- (Byzantine) in the house, indoors
- (Byzantine) inhabiting
Declension
This adjective needs an inflection-table template.
Derived terms
Terms derived from κάτοικος
|
|
|
References
- κάτοικος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- κάτοικος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «κάτοικος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- κάτοικος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Greek
Etymology
From the Ancient Greek κάτοικος (kátoikos).
Noun
κάτοικος • (kátoikos) m, f (plural κάτοικοι)
Declension
declension of κάτοικος
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κάτοικος | κάτοικοι |
| genitive | κατοίκου | κατοίκων |
| accusative | κάτοικο | κατοίκους |
| vocative | κάτοικε | κάτοικοι |
Related terms
- see: κατοικώ (katoikó, “inhabit”)