Definify.com

Definition 2024

κατηγορέω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /katiɣoréo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /katiɣoréo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /katiɣoɾéo/

Verb

κατηγορέω • ‎(katēgoréō)

to speak against, especially before judges, to accuse, to denounce publicly
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.113
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.60
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Alcibiades 1 21
- 388 BCE, Aristophanes, Plutus 1073
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Menexenus 244.E
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.7.9
- 399 BCE, Plato, Euthyphro 2.C
- 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 134
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 7.1.38
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.7.17
- 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 197
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 266
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Nicocles or the Cyprians 4
1. to state or bring as a charge against a person, accuse of it
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 514
  - 408 BCE, Euripides, Orestes 28
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.3.4
  - 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 294
  - 390 BCE – 322 BCE, Hyperides, In Defence of Euxenippus 23
  - 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 110
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.85
  - 380 BCE, Plato, Gorgias 482.C
  - 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 5
2. (with accusative of object) to allege in accusation
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.113
  - 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 418
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 346.A
  - 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Against the Stepmother for Poisoning 10
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 932
  - 405 BCE, Aristophanes, The Frogs 996
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Agoratus 31
  - 343 BCE, Demosthenes, On the False Embassy 9
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 529
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.95
  - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 18.A
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, For Mantitheus 9
  - 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Murder of Herodes 85
  - 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 24
  - 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 136
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.205
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 5.2.35
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 3.5.35
  1. (passive) to be accused
    - 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 7
    - 125 CE – 200 CE, Lucian, Timon or The Misanthrope 38
3. (absolute) to be an accuser, appear as prosecutor
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 840–842
  - 388 BCE, Aristophanes, Plutus 917
  - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 18.E
to signify, indicate, prove
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.4.3
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.695.D
- 350 CE – 500 CE, Adamantius, Treatise on Physiognomy 1.5
- 204 CE – 270 CE, Plotinus, Collected Works 4.6.3
- 125 CE – 200 CE, Lucian, Nigrinus 21
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 271
- 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 690
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 907
- 170 CE – 250 CE, Philostratus, Imagines 2.26
1. (followed by a relative pronoun) to tell plainly, declare, assert
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.115
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.189
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 73.B
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 208.B
(in logic) to predicate of a person or thing
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Categories 3.A.19
- 341 BCE – 270 BCE, Epicurus, Fragments 250
- 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Poems 5.15
- 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Household Management 60
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Categories 2.A.21
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Prior Analytics 24.A.15
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 998.B.16
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 999.A.15
- 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 2.48
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Topics 140.B.37
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Sophistical Refutations 179.A.8
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Categories 1.B.11
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1043.A.6
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Prior Analytics 47.B.1
1. to affirm
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Prior Analytics 41.A.10

Inflection

Present: κατηγορῶ, κατηγοροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατηγορῶ	κατηγορεῖς	κατηγορεῖ	κατηγορεῖτον	κατηγορεῖτον	κατηγοροῦμεν	κατηγορεῖτε	κατηγοροῦσῐ(ν)
	subjunctive	κατηγορῶ	κατηγορῇς	κατηγορῇ	κατηγορῆτον	κατηγορῆτον	κατηγορῶμεν	κατηγορῆτε	κατηγορῶσῐ(ν)
	optative	κατηγοροίην/ κατηγοροῖμῐ	κατηγοροίης/ κατηγοροῖς	κατηγοροίη/ κατηγοροῖ	κατηγοροίητον/ κατηγοροῖτον	κατηγοροιήτην/ κατηγοροίτην	κατηγοροίημεν/ κατηγοροῖμεν	κατηγοροίητε/ κατηγοροῖτε	κατηγοροίησᾰν/ κατηγοροῖεν
	imperative		κατηγόρει	κατηγορείτω	κατηγορεῖτον	κατηγορείτων		κατηγορεῖτε	κατηγορούντων
middle/ passive	indicative	κατηγοροῦμαι	κατηγορῇ/ κατηγορεῖ	κατηγορεῖται	κατηγορεῖσθον	κατηγορεῖσθον	κατηγορούμεθᾰ	κατηγορεῖσθε	κατηγοροῦνται
	subjunctive	κατηγορῶμαι	κατηγορῇ	κατηγορῆται	κατηγορῆσθον	κατηγορῆσθον	κατηγορώμεθᾰ	κατηγορῆσθε	κατηγορῶνται
	optative	κατηγοροίμην	κατηγοροῖο	κατηγοροῖτο	κατηγοροῖσθον	κατηγοροίσθην	κατηγοροίμεθᾰ	κατηγοροῖσθε	κατηγοροῖντο
	imperative		κατηγοροῦ	κατηγορείσθω	κατηγορεῖσθον	κατηγορείσθων		κατηγορεῖσθε	κατηγορείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κατηγορεῖν				κατηγορεῖσθαι
participle		κατηγορῶν , κατηγοροῦσᾰ , κατηγοροῦν				κατηγορούμενος , κατηγορουμένη , κατηγορούμενον

Present: κατηγορέω, κατηγορέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατηγορέω	κατηγορέεις	κατηγορέει	κατηγορέετον	κατηγορέετον	κατηγορέομεν	κατηγορέετε	κατηγορέουσῐ(ν)
	subjunctive	κατηγορέω	κατηγορέῃς	κατηγορέῃ	κατηγορέητον	κατηγορέητον	κατηγορέωμεν	κατηγορέητε	κατηγορέωσῐ(ν)
	optative	κατηγορέοιμῐ	κατηγορέοις	κατηγορέοι	κατηγορέοιτον	κατηγορεοίτην	κατηγορέοιμεν	κατηγορέοιτε	κατηγορέοιεν
	imperative		κατηγόρεε	κατηγορεέτω	κατηγορεετον	κατηγορεέτων		κατηγορεετε	κατηγορεόντων
middle/ passive	indicative	κατηγορέομαι	κατηγορέει/ κατηγορέῃ	κατηγορέεται	κατηγορέεσθον	κατηγορέεσθον	κατηγορεόμεθᾰ	κατηγορέεσθε	κατηγορέονται
	subjunctive	κατηγορέωμαι	κατηγορέῃ	κατηγορέηται	κατηγορέησθον	κατηγορέησθον	κατηγορεώμεθᾰ	κατηγορέησθε	κατηγορέωνται
	optative	κατηγορεοίμην	κατηγορέοιο	κατηγορέοιτο	κατηγορέοισθον	κατηγορεοίσθην	κατηγορεοίμεθᾰ	κατηγορέοισθε	κατηγορέοιντο
	imperative		κατηγορέου	κατηγορεέσθω	κατηγορέεσθον	κατηγορεέσθων		κατηγορέεσθε	κατηγορεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κατηγορέειν				κατηγορέεσθαι
participle		κατηγορέων , κατηγορέουσᾰ , κατηγόρεον				κατηγορεόμενος , κατηγορεομένη , κατηγορεόμενον

References

κατηγορέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κατηγορέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«κατηγορέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G2723”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

κατηγορέω

κατηγορέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results