Definify.com
Definition 2024
κλίνομαι
κλίνομαι
Greek
Verb
κλίνομαι • (klínomai) (simple past κλίθηκα, active form κλίνω, passive)
- passive of κλίνω (klíno)
Conjugation
κλίνομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | κλίνομαι | θα κλίνομαι | κλινόμουν, κλινόμουνα |
| 2nd person | κλίνεσαι | θα κλίνεσαι | κλινόσουν, κλινόσουνα | |
| 3rd person | κλίνεται | θα κλίνεται | κλινόταν, κλινότανε | |
| 1st person | pl | κλινόμαστε | θα κλινόμαστε | κλινόμασταν, κλινόμαστε2 |
| 2nd person | κλίνεστε, κλινόσαστε1 | θα κλίνεστε, κλινόσαστε1 | κλινόσασταν, κλινόσαστε2 | |
| 3rd person | κλίνονται | θα κλίνονται | κλίνονταν, κλινόντανε, κλινόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | κλιθώ | θα κλιθώ | κλίθηκα |
| 2nd person | κλιθείς | θα κλιθείς | κλίθηκες | |
| 3rd person | κλιθεί | θα κλιθεί | κλίθηκε | |
| 1st person | pl | κλιθούμε | θα κλιθούμε | κλιθήκαμε |
| 2nd person | κλιθείτε | θα κλιθείτε | κλιθήκατε | |
| 3rd person | κλιθούν, κλιθούνε | θα κλιθούν, θα κλιθούνε | κλίθηκαν, κλιθήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | κλίσου | |
| 2nd person | pl | —3 | κλιθείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω κλιθεί, έχεις κλιθεί έχει κλιθεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω κλιθεί, θα έχεις κλιθεί, θα έχει κλιθεί, … | |||
| Past perfect | είχα κλιθεί, είχες κλιθεί, είχε κλιθεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||