Greek

Verb

κλαίγομαι • ‎(klaígomai) ‎(simple past κλαύτηκα, active form κλαίω, passive)

1. passive of κλαίω ‎(klaío)
2. (figuratively) bemoan oneself, complain, grumble, whine

   Από τότε που έγινε το ατύχημα, όλο κάθεται και κλαίγεται.‎ ― Apó tóte pou égine to atýchima, ólo káthetai kai klaígetai. ― Ever since the accident, all he does is sit and bemoan himself.

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.