Definify.com

Definition 2024

κλαίω

Ancient Greek

Verb

κλαίω • ‎(klaíō)

cry, weep

Conjugation

Present: κλαίω, κλαίομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλαίω	κλαίεις	κλαίει	κλαίετον	κλαίετον	κλαίομεν	κλαίετε	κλαίουσῐ(ν)
	subjunctive	κλαίω	κλαίῃς	κλαίῃ	κλαίητον	κλαίητον	κλαίωμεν	κλαίητε	κλαίωσῐ(ν)
	optative	κλαίοιμῐ	κλαίοις	κλαίοι	κλαίοιτον	κλαιοίτην	κλαίοιμεν	κλαίοιτε	κλαίοιεν
	imperative		κλαῖε	κλαιέτω	κλαίετον	κλαιέτων		κλαίετε	κλαιόντων
middle/ passive	indicative	κλαίομαι	κλαίῃ, κλαίει	κλαίεται	κλαίεσθον	κλαίεσθον	κλαιόμεθᾰ	κλαίεσθε	κλαίονται
	subjunctive	κλαίωμαι	κλαίῃ	κλαίηται	κλαίησθον	κλαίησθον	κλαιώμεθᾰ	κλαίησθε	κλαίωνται
	optative	κλαιοίμην	κλαίοιο	κλαίοιτο	κλαίοισθον	κλαιοίσθην	κλαιοίμεθᾰ	κλαίοισθε	κλαίοιντο
	imperative		κλαίου	κλαιέσθω	κλαίεσθον	κλαιέσθων		κλαίεσθε	κλαιέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλαίειν				κλαίεσθαι
participle	m	κλαίων				κλαιόμενος
	f	κλαίουσᾰ				κλαιομένη
	n	κλαῖον				κλαιόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔκλαιον, ἐκλαιόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλαιον	ἔκλαιες	ἔκλαιε(ν)	ἐκλαίετον	ἐκλαιέτην	ἐκλαίομεν	ἐκλαίετε	ἔκλαιον
middle/ passive	indicative	ἐκλαιόμην	ἐκλαίου	ἐκλαίετο	ἐκλαίεσθον	ἐκλαιέσθην	ἐκλαιόμεθᾰ	ἐκλαίεσθε	ἐκλαίοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κλαύσομαι, κλαυσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κλαύσομαι	κλαύσῃ, κλαύσει	κλαύσεται	κλαύσεσθον	κλαύσεσθον	κλαυσόμεθᾰ	κλαύσεσθε	κλαύσονται
middle	optative	κλαυσοίμην	κλαύσοιο	κλαύσοιτο	κλαύσοισθον	κλαυσοίσθην	κλαυσοίμεθᾰ	κλαύσοισθε	κλαύσοιντο
passive	indicative	κλαυσθήσομαι	κλαυσθήσῃ	κλαυσθήσεται	κλαυσθήσεσθον	κλαυσθήσεσθον	κλαυσθησόμεθᾰ	κλαυσθήσεσθε	κλαυσθήσονται
passive	optative	κλαυσθησοίμην	κλαυσθήσοιο	κλαυσθήσοιτο	κλαυσθήσοισθον	κλαυσθησοίσθην	κλαυσθησοίμεθᾰ	κλαυσθήσοισθε	κλαυσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					κλαύσεσθαι		κλαυσθήσεσθαι
participle	m				κλαυσόμενος		κλαυσθησόμενος
	f				κλαυσομένη		κλαυσθησομένη
	n				κλαυσόμενον		κλαυσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκλαυσᾰ, ἐκλαυσᾰ́μην, ἐκλαύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλαυσᾰ	ἔκλαυσᾰς	ἔκλαυσε(ν)	ἐκλαύσᾰτον	ἐκλαυσᾰ́την	ἐκλαύσᾰμεν	ἐκλαύσᾰτε	ἔκλαυσᾰν
	subjunctive	κλαύσω	κλαύσῃς	κλαύσῃ	κλαύσητον	κλαύσητον	κλαύσωμεν	κλαύσητε	κλαύσωσῐ(ν)
	optative	κλαύσαιμῐ	κλαύσειᾰς, κλαύσαις	κλαύσειε(ν), κλαύσαι	κλαύσαιτον	κλαυσαίτην	κλαύσαιμεν	κλαύσαιτε	κλαύσειᾰν, κλαύσαιεν
	imperative		κλαῦσον	κλαυσᾰ́τω	κλαύσᾰτον	κλαυσᾰ́των		κλαύσᾰτε	κλαυσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκλαυσᾰ́μην	ἐκλαύσω	ἐκλαύσᾰτο	ἐκλαύσᾰσθον	ἐκλαυσᾰ́σθην	ἐκλαυσᾰ́μεθᾰ	ἐκλαύσᾰσθε	ἐκλαύσᾰντο
	subjunctive	κλαύσωμαι	κλαύσῃ	κλαύσηται	κλαύσησθον	κλαύσησθον	κλαυσώμεθᾰ	κλαύσησθε	κλαύσωνται
	optative	κλαυσαίμην	κλαύσαιο	κλαύσαιτο	κλαύσαισθον	κλαυσαίσθην	κλαυσαίμεθᾰ	κλαύσαισθε	κλαύσαιντο
	imperative		κλαῦσαι	κλαυσᾰ́σθω	κλαύσᾰσθον	κλαυσᾰ́σθων		κλαύσᾰσθε	κλαυσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκλαύσθην	ἐκλαύσθης	ἐκλαύσθη	ἐκλαύσθητον	ἐκλαυσθήτην	ἐκλαύσθημεν	ἐκλαύσθητε	ἐκλαύσθησᾰν
	subjunctive	κλαυσθῶ	κλαυσθῇς	κλαυσθῇ	κλαυσθῆτον	κλαυσθῆτον	κλαυσθῶμεν	κλαυσθῆτε	κλαυσθῶσῐ(ν)
	optative	κλαυσθείην	κλαυσθείης	κλαυσθείη	κλαυσθεῖτον, κλαυσθείητον	κλαυσθείτην, κλαυσθειήτην	κλαυσθεῖμεν, κλαυσθείημεν	κλαυσθεῖτε, κλαυσθείητε	κλαυσθεῖεν, κλαυσθείησᾰν
	imperative		κλαύσθητῐ	κλαυσθήτω	κλαύσθητον	κλαυσθήτων		κλαύσθητε	κλαυσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κλαῦσαι			κλαύσᾰσθαι		κλαυσθῆναι
participle	m	κλαύσᾱς			κλαυσᾰ́μενος		κλαυσθείς
	f	κλαύσᾱσᾰ			κλαυσᾰμένη		κλαυσθεῖσᾰ
	n	κλαῦσᾰν			κλαυσᾰ́μενον		κλαυσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κέκλαυμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κέκλαυμαι	κέκλαυσαι	κέκλαυται	κέκλαυσθον	κέκλαυσθον	κέκλαυμεθᾰ	κέκλαυσθε	κέκλαυνται
	subjunctive	κέκλαυμένος ὦ	κέκλαυμένος ᾖς	κέκλαυμένος ᾖ	κέκλαυμένω ἦτον	κέκλαυμένω ἦτον	κέκλαυμένοι ὦμεν	κέκλαυμένοι ἦτε	κέκλαυμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κέκλαυμένος εἴην	κέκλαυμένος εἴης	κέκλαυμένος εἴη	κέκλαυμένοι εἴητον/εἶτον	κέκλαυμένω εἰήτην/εἴτην	κέκλαυμένοι εἴημεν/εἶμεν	κέκλαυμένοι εἴητε/εἶτε	κέκλαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκλαυσο	κέκλαυσθω	κέκλαυσθον	κέκλαυσθων		κέκλαυσθε	κέκλαυσθων
						middle/passive
infinitive						κέκλαυσθαι
participle	m					κέκλαυμένος
	f					κέκλαυμένη
	n					κέκλαυμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

κλαίω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κλαίω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κλαίω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«κλαίω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«κλαίω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“G2799”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Etymology

From Ancient Greek κλαίω ‎(klaíō).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈkleo/
Hyphenation: κλαί‧ω

Verb

κλαίω • ‎(klaío) ‎(simple past έκλαψα, passive form κλαίγομαι)

(most senses) cry, weep, shed tears

Το παιδί έκλαιγε γιατί έπεσε κάτω.‎ ― To paidí éklaige giatí épese káto. ― The child was crying because he fell down.

Η γυναίκα έκλαψε από χαρά όταν άκουσε τα καλά νέα.‎ ― I gynaíka éklapse apó chará ótan ákouse ta kalá néa. ― The woman wept for joy when she heard the good news.
(intransitive, of eyes) water, run (as when cutting onions etc)
Τα μάτια κλαίνε όταν καθαρίζει κανείς κρεμμύδια.‎ ― Ta mátia klaíne ótan katharízei kaneís kremmýdia. ― The eyes water when one is peeling onions.
(transitive, figuratively) mourn, grieve for (a person or thing)

Ολόκληρο το χωριό τον έκλαψε όταν πέθανε.‎ ― Olókliro to chorió ton éklapse ótan péthane. ― The entire village mourned him when he died.

Έκλαψε την χαμένη της νιότη.‎ ― Éklapse tin chaméni tis nióti. ― She grieved for her lost youth.
(transitive, figuratively) feel sorry for (a person or thing)
Τον κλαίω με όλα αυτά που του έγιναν.‎ ― Ton klaío me óla aftá pou tou éginan. ― I feel sorry for him for all that happened to him.

Conjugation

κλαίω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	κλαίω (κλαίγω→)	έκλαιγα	θα κλαίω	να κλαίω
2s	κλαις	έκλαιγες	θα κλαις	να κλαις	κλαίγε
3s	κλαίει	έκλαιγε	θα κλαίει	να κλαίει

1p	κλαίμε	κλαίγαμε	θα κλαίμε	να κλαίμε
2p	κλαίτε	κλαίγατε	θα κλαίτε	να κλαίτε	κλαίτε
3p	κλαιν, κλαίνε	έκλαιγαν, κλαίγαν, κλαίγανε	θα κλαίν, κλαίνε	να κλαίν, κλαίνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	κλάψω	έκλαψα	θα κλάψω	να κλάψω
2s	κλάψεις	έκλαψες	θα κλάψεις	να κλάψεις	κλάψε
3s	κλάψει	έκλαψε	θα κλάψει	να κλάψει

1p	κλάψουμε, κλάψομε	κλάψαμε	θα κλάψουμε, κλάψομε	να κλάψουμε, κλάψομε
2p	κλάψετε	κλάψατε	θα κλάψετε	να κλάψετε	κλάψτε
3p	κλάψουν, κλάψουνε	έκλαψαν, κλάψαν, κλάψανε	θα κλάψουν, κλάψουνε	να κλάψουν, κλάψουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω κλάψει	είχα κλάψει	θα έχω κλάψει	να έχω κλάψει
2s	έχεις κλάψει	είχες κλάψει	θα έχεις κλάψει	να έχεις κλάψει
3s	έχει κλάψει	είχε κλάψει	θα έχει κλάψει	να έχει κλάψει

1p	έχουμε κλάψει	είχαμε κλάψει	θα έχουμε κλάψει	να έχουμε κλάψει
2p	έχετε κλάψει	είχατε κλάψει	θα έχετε κλάψει	να έχετε κλάψει
3p	έχουν κλάψει	είχαν κλάψει	θα έχουν κλάψει	να έχουν κλάψει

	Participle:	κλαίγοντας	Non-finite ^‡	κλάψει	161, 1f

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Synonyms

(mourn): θρηνώ ‎(thrinó), πενθώ ‎(penthó)
(bemoan): μεμψιμοιρώ ‎(mempsimoiró)

Antonyms

γελώ ‎(geló, “laugh”)

Related terms

κλάμα n ‎(kláma, “cry”)

Definify.com

Definition 2024

κλαίω

κλαίω

Ancient Greek

Verb

Conjugation

References

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Synonyms

Antonyms

Related terms

Etymology

Pronunciation

Similar Results