Definify.com
Definition 2024
κλητικός
κλητικός
Ancient Greek
Adjective
κλητῐκός • (klētikós) m (feminine κλητῐκή, neuter κλητῐκόν); first/second declension
- of or for invitation
- invocatory
Inflection
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | κλητῐκός | κλητῐκή | κλητῐκόν | κλητῐκώ | κλητῐκᾱ́ | κλητῐκώ | κλητῐκοί | κλητῐκαί | κλητῐκᾰ́ | ||||
| Genitive | κλητῐκοῦ | κλητῐκῆς | κλητῐκοῦ | κλητῐκοῖν | κλητῐκαῖν | κλητῐκοῖν | κλητῐκῶν | κλητῐκῶν | κλητῐκῶν | ||||
| Dative | κλητῐκῷ | κλητῐκῇ | κλητῐκῷ | κλητῐκοῖν | κλητῐκαῖν | κλητῐκοῖν | κλητῐκοῖς | κλητῐκαῖς | κλητῐκοῖς | ||||
| Accusative | κλητῐκόν | κλητῐκήν | κλητῐκόν | κλητῐκώ | κλητῐκᾱ́ | κλητῐκώ | κλητῐκούς | κλητῐκᾱ́ς | κλητῐκᾰ́ | ||||
| Vocative | κλητῐκέ | κλητῐκή | κλητῐκόν | κλητῐκώ | κλητῐκᾱ́ | κλητῐκώ | κλητῐκοί | κλητῐκαί | κλητῐκᾰ́ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| κλητῐκῶς | κλητῐκώτερος | κλητῐκώτᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Derived terms
- κλητῐκή (klētikḗ, “vocative case”)
Related terms
Terms derived from κλητικός (klētikós)
|
|
|
References
- κλητικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «κλητικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette