Ancient Greek

Adjective

κλητῐκή • ‎(klētikḗ)

1. feminine nominative singular of κλητῐκός ‎(klētikós)
2. feminine vocative singular of κλητῐκός ‎(klētikós)

Noun

κλητῐκή • ‎(klētikḗ) f ‎(genitive κλητῐκῆς); first declension (Koine)

1. (grammar) the vocative case – elliptically for κλητῐκὴ πτῶσῐς ‎(ptôsis): literally, “inflection for calling” or “addressing”
   • 170 BCE – 90 BCE, Dionysius Thrax, Art of Grammar 636.7
   • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Pronouns 6.9

Declension

Descendants

• Greek: κλητική ‎(klitikí)
• Latin: vocātīvus (calque)

References

• κλητικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Noun

κλητική • ‎(klitikí) f ‎(plural κλητικές)

1. (grammar) vocative

   κλητική πτώση‎ ― klitikí ptósi ― vocative case

Declension

See also

• see: πτώση f ‎(ptósi, “case”)