Definify.com
Definition 2024
κόμης
κόμης
Ancient Greek
Noun
κόμης • (kómēs) m (genitive κόμητος); third declension
Inflection
Third declension of κόμης, κόμητος
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | κόμης | κόμητε | κόμητες |
Genitive | κόμητος | κομήτοιν | κομήτων |
Dative | κόμητῐ | κομήτοιν | κόμησῐ(ν) |
Accusative | κόμητᾰ | κόμητε | κόμητᾰς |
Vocative | κόμη | κόμητε | κόμητες |
Descendants
- Greek: κόμης (kómis)
References
- κόμης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «κόμης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «κόμης» in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Greek
Etymology
From Ancient Greek κόμης (kómēs), from Latin comes.
Noun
κόμης • (kómis) m (plural κόμητες, feminine κόμισσα or κόμησσα)
Declension
declension of κόμης
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | κόμης | κόμηδες | |
genitive | κόμη | κόμηδων | |
accusative | κόμη | κόμηδες | |
vocative | κόμη | κόμηδες | |
other forms are found |
Derived terms
- κομητεία f (komiteía, “county”)