Definify.com
Definition 2024
μειώνομαι
μειώνομαι
Greek
Verb
μειώνομαι • (meiónomai) (simple past μειώθηκα, active form μειώνω, passive)
- passive of μειώνω (meióno)
Conjugation
μειώνομαι
Non-past tenses | Past tenses | |||
---|---|---|---|---|
Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
1st person | sg | μειώνομαι | θα μειώνομαι | μειωνόμουν, μειωνόμουνα |
2nd person | μειώνεσαι | θα μειώνεσαι | μειωνόσουν, μειωνόσουνα | |
3rd person | μειώνεται | θα μειώνεται | μειωνόταν, μειωνότανε | |
1st person | pl | μειωνόμαστε | θα μειωνόμαστε | μειωνόμασταν, μειωνόμαστε2 |
2nd person | μειώνεστε, μειωνόσαστε1 | θα μειώνεστε, μειωνόσαστε1 | μειωνόσασταν, μειωνόσαστε2 | |
3rd person | μειώνονται | θα μειώνονται | μειώνονταν, μειωνόντανε, μειωνόντουσαν | |
Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
1st person | sg | μειωθώ | θα μειωθώ | μειώθηκα |
2nd person | μειωθείς | θα μειωθείς | μειώθηκες | |
3rd person | μειωθεί | θα μειωθεί | μειώθηκε | |
1st person | pl | μειωθούμε | θα μειωθούμε | μειωθήκαμε |
2nd person | μειωθείτε | θα μειωθείτε | μειωθήκατε | |
3rd person | μειωθούν, μειωθούνε | θα μειωθούν, θα μειωθούνε | μειώθηκαν, μειωθήκανε | |
Imperative | Imperfective | Perfective | ||
2nd person | sg | —3 | μειώσου | |
2nd person | pl | —3 | μειωθείτε | |
Perfect tenses | ||||
Perfect | έχω μειωθεί, έχεις μειωθεί έχει μειωθεί, … | |||
Future perfect | θα έχω μειωθεί, θα έχεις μειωθεί, θα έχει μειωθεί, … | |||
Past perfect | είχα μειωθεί, είχες μειωθεί, είχε μειωθεί, … | |||
Subjunctive | ||||
Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
† The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||