Definify.com

Definition 2024

μετανοέω

Ancient Greek

Verb

μετανοέω • ‎(metanoéō)

to perceive afterwards or too late
- 540 BCE – 450 BCE, Epicharmus, Collected Works 280
- 460 BCE – 370 BCE, Democritus, Collected Works 66
to change one's mind or purpose
- 380 BCE, Plato, Euthydemus 279.C
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.1.3
to repent
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 4.12
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 5.91
- New Testament, Acts of the Apostles 8.22
- New Testament, Revelation 9.20
- New Testament, Second Epistle to the Corinthians 12.21
- 125 CE – 200 CE, Lucian, The Dance (Of Pantomime) 84
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Galba 6
- 125 CE – 200 CE, Lucian, Amores (Affairs of the Heart) 36

Inflection

Present: μετανοῶ, μετανοοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μετανοῶ	μετανοεῖς	μετανοεῖ	μετανοεῖτον	μετανοεῖτον	μετανοοῦμεν	μετανοεῖτε	μετανοοῦσῐ(ν)
	subjunctive	μετανοῶ	μετανοῇς	μετανοῇ	μετανοῆτον	μετανοῆτον	μετανοῶμεν	μετανοῆτε	μετανοῶσῐ(ν)
	optative	μετανοοίην/ μετανοοῖμῐ	μετανοοίης/ μετανοοῖς	μετανοοίη/ μετανοοῖ	μετανοοίητον/ μετανοοῖτον	μετανοοιήτην/ μετανοοίτην	μετανοοίημεν/ μετανοοῖμεν	μετανοοίητε/ μετανοοῖτε	μετανοοίησᾰν/ μετανοοῖεν
	imperative		μετανόει	μετανοείτω	μετανοεῖτον	μετανοείτων		μετανοεῖτε	μετανοούντων
middle/ passive	indicative	μετανοοῦμαι	μετανοῇ/ μετανοεῖ	μετανοεῖται	μετανοεῖσθον	μετανοεῖσθον	μετανοούμεθᾰ	μετανοεῖσθε	μετανοοῦνται
	subjunctive	μετανοῶμαι	μετανοῇ	μετανοῆται	μετανοῆσθον	μετανοῆσθον	μετανοώμεθᾰ	μετανοῆσθε	μετανοῶνται
	optative	μετανοοίμην	μετανοοῖο	μετανοοῖτο	μετανοοῖσθον	μετανοοίσθην	μετανοοίμεθᾰ	μετανοοῖσθε	μετανοοῖντο
	imperative		μετανοοῦ	μετανοείσθω	μετανοεῖσθον	μετανοείσθων		μετανοεῖσθε	μετανοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		μετανοεῖν				μετανοεῖσθαι
participle		μετανοῶν , μετανοοῦσᾰ , μετανοοῦν				μετανοούμενος , μετανοουμένη , μετανοούμενον

Present: μετανοέω, μετανοέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μετανοέω	μετανοέεις	μετανοέει	μετανοέετον	μετανοέετον	μετανοέομεν	μετανοέετε	μετανοέουσῐ(ν)
	subjunctive	μετανοέω	μετανοέῃς	μετανοέῃ	μετανοέητον	μετανοέητον	μετανοέωμεν	μετανοέητε	μετανοέωσῐ(ν)
	optative	μετανοέοιμῐ	μετανοέοις	μετανοέοι	μετανοέοιτον	μετανοεοίτην	μετανοέοιμεν	μετανοέοιτε	μετανοέοιεν
	imperative		μετανόεε	μετανοεέτω	μετανοεετον	μετανοεέτων		μετανοεετε	μετανοεόντων
middle/ passive	indicative	μετανοέομαι	μετανοέει/ μετανοέῃ	μετανοέεται	μετανοέεσθον	μετανοέεσθον	μετανοεόμεθᾰ	μετανοέεσθε	μετανοέονται
	subjunctive	μετανοέωμαι	μετανοέῃ	μετανοέηται	μετανοέησθον	μετανοέησθον	μετανοεώμεθᾰ	μετανοέησθε	μετανοέωνται
	optative	μετανοεοίμην	μετανοέοιο	μετανοέοιτο	μετανοέοισθον	μετανοεοίσθην	μετανοεοίμεθᾰ	μετανοέοισθε	μετανοέοιντο
	imperative		μετανοέου	μετανοεέσθω	μετανοέεσθον	μετανοεέσθων		μετανοέεσθε	μετανοεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μετανοέειν				μετανοέεσθαι
participle		μετανοέων , μετανοέουσᾰ , μετανόεον				μετανοεόμενος , μετανοεομένη , μετανοεόμενον

References

μετανοέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
μετανοέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«μετανοέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G3340”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

μετανοέω

μετανοέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results