Greek

Adjective

ορθόδοξος • ‎(orthódoxos) m ‎(feminine ορθόδοξη, neuter ορθόδοξο)

1. (religion, sometimes other ideologies) Orthodox (relating to any Orthodox movement or ideology; on its own, usually refers to Greek Orthodox in Greek)

   Το να έχει γένια ο παπάς είναι ορθόδοξη παράδοση.‎ ― To na échei génia o papás eínai orthódoxi parádosi. ― For the priest to have a beard is an Orthodox tradition.

   Ο Αβραάμ είναι ορθόδοξος Εβραίος.‎ ― O Avraám eínai orthódoxos Evraíos. ― Abraham is an orthodox Jew.

2. orthodox (following convention or tradition)

   Ο επιστήμονας δοκιμάζει όλες τις ορθόδοξες μεθόδους.‎ ― O epistímonas dokimázei óles tis orthódoxes methódous. ― The scientist is trying all the orthodox methods.

Declension

Derived terms

• ορθόδοξα ‎(orthódoxa, “orthodoxly, in an orthodox manner”)
• ορθοδόξως ‎(orthodóxos, “orthodoxly, in an orthodox manner”) (formal)

Antonyms

• ανορθόδοξος ‎(anorthódoxos, “unorthodox”)

Noun

ορθόδοξος • ‎(orthódoxos) m ‎(plural ορθόδοξοι, feminine ορθόδοξη)

1. (Christianity, male) Orthodox (follower of any of the Eastern Orthodox churches)

   Από την στιγμή που τον βάλανε στην κολυμπήθρα, ο Νίκος ήταν ορθόδοξος.‎ ― Apó tin stigmí pou ton válane stin kolympíthra, o Níkos ítan orthódoxos. ― From the minute they put him in the font, Nikos was an Orthodox.

Declension

Derived terms

• ελληνορθόδοξος m ‎(ellinorthódoxos, “Greek Orthodox”)