Definify.com
Definition 2024
παρένθεσις
παρένθεσις
Ancient Greek
Noun
παρένθεσις • (parénthesis) f (genitive παρενθέσεως); third declension
- a putting in beside, injection
- insertion
- (grammar) parenthesis
Inflection
Third declension of παρένθεσῐς, παρενθέσεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | παρένθεσῐς | παρενθέσει | παρενθέσεις |
| Genitive | παρενθέσεως | παρενθεσέοιν | παρενθέσεων |
| Dative | παρενθέσει | παρενθεσέοιν | παρενθέσεσῐ(ν) |
| Accusative | παρένθεσῐν | παρενθέσει | παρενθέσεις |
| Vocative | παρένθεσῐ | παρενθέσει | παρενθέσεις |
Third declension of παρένθεσῐς, παρενθέσιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | παρένθεσῐς | παρενθέσιε | παρενθέσιες |
| Genitive | παρενθέσιος | παρενθεσίοιν | παρενθεσίων |
| Dative | παρενθέσῑ, παρενθέσει | παρενθεσίοιν | παρενθέσῐσῐ(ν), παρενθεσίεσῐ(ν), παρενθέσεσῐ(ν) |
| Accusative | παρένθεσῐν | παρενθέσιε | παρενθέσῑς, παρενθέσιᾰς |
| Vocative | παρένθεσῐ | παρενθέσιε | παρενθέσιες |
References
- παρένθεσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «παρένθεσις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette