Definify.com
Definition 2024
παρατηρητής
παρατηρητής
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /paratiritís/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /paratiritís/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /paɾatiɾitís/
Noun
παρατηρητής • (paratērētḗs) m (genitive παρατηρητοῦ); first declension
- One who watches, scrutinizes: observer, overseer
Inflection
First declension of πᾰρᾰτηρητής, πᾰρᾰτηρητοῦ
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ πᾰρᾰτηρητής | τὼ πᾰρᾰτηρητᾱ́ | οἱ πᾰρᾰτηρηταί |
| Genitive | τοῦ πᾰρᾰτηρητοῦ | τοῖν πᾰρᾰτηρηταῖν | τῶν πᾰρᾰτηρητῶν |
| Dative | τῷ πᾰρᾰτηρητῇ | τοῖν πᾰρᾰτηρηταῖν | τοῖς πᾰρᾰτηρηταῖς |
| Accusative | τὸν πᾰρᾰτηρητήν | τὼ πᾰρᾰτηρητᾱ́ | τοὺς πᾰρᾰτηρητᾱ́ς |
| Vocative | πᾰρᾰτηρητᾰ́ | πᾰρᾰτηρητᾱ́ | πᾰρᾰτηρηταί |
References
- παρατηρητής in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «παρατηρητής» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «παρατηρητής» in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Greek
Noun
παρατηρητής • (paratiritís) m (plural παρατηρητές)
Declension
declension of παρατηρητής
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | παρατηρητής | παρατηρητές |
| genitive | παρατηρητή | παρατηρητών |
| accusative | παρατηρητή | παρατηρητές |
| vocative | παρατηρητή | παρατηρητές |
Related terms
- παρατηρητήριο n (paratiritírio, “observation post”)
- παρατηρητικός (paratiritikós, “observatant”)
- παρατηρητικότητα f (paratiritikótita, “observation”)