Definify.com

Definition 2024

παρώνυμος

παρώνυμος

Ancient Greek

Adjective

πᾰρώνῠμος • ‎(parṓnumos) m, f ‎(neuter πᾰρώνῠμον); second declension

formed by a slight change, derivative
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 8
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Categories 1a
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Topics 109b5
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Eudemian Ethics 1228a36

Declension

Second declension of πᾰρώνῠμος, πᾰρώνῠμον

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πᾰρώνῠμος	πᾰρώνῠμον		πᾰρωνῠ́μω	πᾰρωνῠ́μω		πᾰρώνῠμοι	πᾰρώνῠμα
Genitive	πᾰρωνῠ́μου	πᾰρωνῠ́μου		πᾰρωνῠ́μοιν	πᾰρωνῠ́μοιν		πᾰρωνῠ́μων	πᾰρωνῠ́μων
Dative	πᾰρωνῠ́μῳ	πᾰρωνῠ́μῳ		πᾰρωνῠ́μοιν	πᾰρωνῠ́μοιν		πᾰρωνῠ́μοις	πᾰρωνῠ́μοις
Accusative	πᾰρώνῠμον	πᾰρώνῠμον		πᾰρωνῠ́μω	πᾰρωνῠ́μω		πᾰρωνῠ́μους	πᾰρώνῠμα
Vocative	πᾰρώνῠμε	πᾰρώνῠμον		πᾰρωνῠ́μω	πᾰρωνῠ́μω		πᾰρώνῠμοι	πᾰρώνῠμα

Adverb: πᾰρωνῠ́μως

Derived terms

πᾰρωνῠμέω ‎(parōnuméō)
πᾰρωνῠ́μησῐς ‎(parōnúmēsis)
πᾰρωνῠμῐᾰ́ζω ‎(parōnumiázō)
πᾰρωνῠμῐ́ᾰσμᾰ ‎(parōnumíasma)
πᾰρωνῠ́μῐος ‎(parōnúmios)
πᾰρώνῠμον ‎(parṓnumon)

Descendants

English: paronymous

References

παρώνυμος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
παρώνυμος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«παρώνυμος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- derived idem, page 214.