Definify.com
Definition 2024
παῦσις
παῦσις
Ancient Greek
Noun
παῦσις • (paûsis) f (genitive παύσεως); third declension
Inflection
Third declension of παῦσῐς, παύσεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | παῦσῐς | παύσει | παύσεις |
| Genitive | παύσεως | παυσέοιν | παύσεων |
| Dative | παύσει | παυσέοιν | παύσεσῐ(ν) |
| Accusative | παῦσῐν | παύσει | παύσεις |
| Vocative | παῦσῐ | παύσει | παύσεις |
Third declension of παῦσῐς, παύσιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | παῦσῐς | παύσιε | παύσιες |
| Genitive | παύσιος | παυσίοιν | παυσίων |
| Dative | παύσῑ, παύσει | παυσίοιν | παύσῐσῐ(ν), παυσίεσῐ(ν), παύσεσῐ(ν) |
| Accusative | παῦσῐν | παύσιε | παύσῑς, παύσιᾰς |
| Vocative | παῦσῐ | παύσιε | παύσιες |
Descendants
- Latin: pausa (see there for further descendants)
- Greek: παύση (páfsi)
References
- παῦσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «παῦσις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette