Definify.com
Definition 2024
περιτομή
περιτομή
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /peritomí/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /peritomí/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /peɾitomí/
Noun
περιτομή • (peritomḗ) f (genitive περιτομῆς); first declension
- circular incision
- circumcision
- one who is circumcised
Inflection
First declension of περιτομή, περιτομῆς
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ἡ περιτομή | τὼ περιτομᾱ́ | αἱ περιτομαί |
Genitive | τῆς περιτομῆς | τοῖν περιτομαῖν | τῶν περιτομῶν |
Dative | τῇ περιτομῇ | τοῖν περιτομαῖν | ταῖς περιτομαῖς |
Accusative | τὴν περιτομήν | τὼ περιτομᾱ́ | τὰς περιτομᾱ́ς |
Vocative | περιτομή | περιτομᾱ́ | περιτομαί |
References
- περιτομή in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- περιτομή in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «περιτομή» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- “G4061”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- «περιτομή» in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Greek
Noun
περιτομή • (peritomí) f (plural περιτομές)
Declension
declension of περιτομή
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | περιτομή | περιτομές |
genitive | περιτομής | περιτομών |
accusative | περιτομή | περιτομές |
vocative | περιτομή | περιτομές |
Derived terms
- γυναικεία περιτομή f (gynaikeía peritomí, “female circumcision”)