Definify.com
Definition 2024
τέμνω
τέμνω
Ancient Greek
Alternative forms
- τάμνω (támnō) Ionic
Verb
τέμνω • (témnō) future: τεμῶ aorist: ἔτεμον perfect active: τέτμηκα perfect mediopassive: τέτμημαι aorist passive: ἐτμήθην
- I cut, hew
- I maim, wound
- I butcher, sacrifice
- I cut down, reap
- I cut through, advance, drive through, plow through
Conjugation
Present: τέμνω, τέμνομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τέμνω | τέμνεις | τέμνει | τέμνετον | τέμνετον | τέμνομεν | τέμνετε | τέμνουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | τέμνω | τέμνῃς | τέμνῃ | τέμνητον | τέμνητον | τέμνωμεν | τέμνητε | τέμνωσῐ(ν) | |||||
| optative | τέμνοιμῐ | τέμνοις | τέμνοι | τέμνοιτον | τεμνοίτην | τέμνοιμεν | τέμνοιτε | τέμνοιεν | |||||
| imperative | τέμνε | τεμνέτω | τέμνετον | τεμνέτων | τέμνετε | τεμνόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | τέμνομαι | τέμνῃ, τέμνει |
τέμνεται | τέμνεσθον | τέμνεσθον | τεμνόμεθᾰ | τέμνεσθε | τέμνονται | ||||
| subjunctive | τέμνωμαι | τέμνῃ | τέμνηται | τέμνησθον | τέμνησθον | τεμνώμεθᾰ | τέμνησθε | τέμνωνται | |||||
| optative | τεμνοίμην | τέμνοιο | τέμνοιτο | τέμνοισθον | τεμνοίσθην | τεμνοίμεθᾰ | τέμνοισθε | τέμνοιντο | |||||
| imperative | τέμνου | τεμνέσθω | τέμνεσθον | τεμνέσθων | τέμνεσθε | τεμνέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | τέμνειν | τέμνεσθαι | |||||||||||
| participle | m | τέμνων | τεμνόμενος | ||||||||||
| f | τέμνουσᾰ | τεμνομένη | |||||||||||
| n | τέμνον | τεμνόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἔτεμνον, ἐτεμνόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔτεμνον | ἔτεμνες | ἔτεμνε(ν) | ἐτέμνετον | ἐτεμνέτην | ἐτέμνομεν | ἐτέμνετε | ἔτεμνον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐτεμνόμην | ἐτέμνου | ἐτέμνετο | ἐτέμνεσθον | ἐτεμνέσθην | ἐτεμνόμεθᾰ | ἐτέμνεσθε | ἐτέμνοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: τεμέω, τεμέομαι, τεμήσομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τεμέω | τεμέεις | τεμέει | τεμέετον | τεμέετον | τεμέομεν | τεμέετε | τεμέουσῐ(ν) | ||||
| optative | τεμέοιμῐ | τεμέοις | τεμέοι | τεμέοιτον | τεμεοίτην | τεμέοιμεν | τεμέοιτε | τεμέοιεν | |||||
| middle | indicative | τεμέομαι | τεμέῃ, τεμέει |
τεμέεται | τεμέεσθον | τεμέεσθον | τεμεόμεθᾰ | τεμέεσθε | τεμέονται | ||||
| optative | τεμεοίμην | τεμέοιο | τεμέοιτο | τεμέοισθον | τεμεοίσθην | τεμεοίμεθᾰ | τεμέοισθε | τεμέοιντο | |||||
| passive | indicative | τεμήσομαι | τεμήσῃ | τεμήσεται | τεμήσεσθον | τεμήσεσθον | τεμησόμεθᾰ | τεμήσεσθε | τεμήσονται | ||||
| optative | τεμησοίμην | τεμήσοιο | τεμήσοιτο | τεμήσοισθον | τεμησοίσθην | τεμησοίμεθᾰ | τεμήσοισθε | τεμήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | τεμέειν | τεμέεσθαι | τεμήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | τεμέων | τεμεόμενος | τεμησόμενος | |||||||||
| f | τεμέουσᾰ | τεμεομένη | τεμησομένη | ||||||||||
| n | τεμέον | τεμεόμενον | τεμησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: τεμῶ, τεμοῦμαι, τεμήσομαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τεμῶ | τεμεῖς | τεμεῖ | τεμεῖτον | τεμεῖτον | τεμοῦμεν | τεμεῖτε | τεμοῦσῐ(ν) | ||||
| optative | τεμοίην, τεμοῖμῐ |
τεμοίης, τεμοῖς |
τεμοίη, τεμοῖ |
τεμοῖτον, τεμοίητον |
τεμοίτην, τεμοιήτην |
τεμοῖμεν, τεμοίημεν |
τεμοῖτε, τεμοίητε |
τεμοῖεν, τεμοίησᾰν |
|||||
| middle | indicative | τεμοῦμαι | τεμῇ | τεμεῖται | τεμεῖσθον | τεμεῖσθον | τεμούμεθᾰ | τεμεῖσθε | τεμοῦνται | ||||
| optative | τεμοίμην | τεμοῖο | τεμοῖτο | τεμοῖσθον | τεμοίσθην | τεμοίμεθᾰ | τεμοῖσθε | τεμοῖντο | |||||
| passive | indicative | τεμήσομαι | τεμήσῃ | τεμήσεται | τεμήσεσθον | τεμήσεσθον | τεμησόμεθᾰ | τεμήσεσθε | τεμήσονται | ||||
| optative | τεμησοίμην | τεμήσοιο | τεμήσοιτο | τεμήσοισθον | τεμησοίσθην | τεμησοίμεθᾰ | τεμήσοισθε | τεμήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | τεμεῖν | τεμεῖσθαι | τεμήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | τεμῶν | τεμούμενος | τεμησόμενος | |||||||||
| f | τεμοῦσᾰ | τεμουμένη | τεμησομένη | ||||||||||
| n | τεμοῦν | τεμούμενον | τεμησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἔτεμον, ἐτεμόμην, ἐτμήθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔτεμον | ἔτεμες | ἔτεμε(ν) | ἐτέμετον | ἐτεμέτην | ἐτέμομεν | ἐτέμετε | ἔτεμον | ||||
| subjunctive | τέμω | τέμῃς | τέμῃ | τέμητον | τέμητον | τέμωμεν | τέμητε | τέμωσῐ(ν) | |||||
| optative | τέμοιμῐ | τέμοις | τέμοι | τέμοιτον | τεμοίτην | τέμοιμεν | τέμοιτε | τέμοιεν | |||||
| imperative | τέμε | τεμέτω | τέμετον | τεμέτων | τέμετε | τεμόντων | |||||||
| middle | indicative | ἐτεμόμην | ἐτέμου | ἐτέμετο | ἐτέμεσθον | ἐτεμέσθην | ἐτεμόμεθᾰ | ἐτέμεσθε | ἐτέμοντο | ||||
| subjunctive | τέμωμαι | τέμῃ | τέμηται | τέμησθον | τέμησθον | τεμώμεθᾰ | τέμησθε | τέμωνται | |||||
| optative | τεμοίμην | τέμοιο | τέμοιτο | τέμοισθον | τεμοίσθην | τεμοίμεθᾰ | τέμοισθε | τέμοιντο | |||||
| imperative | τεμοῦ | τεμέσθω | τέμεσθον | τεμέσθων | τέμεσθε | τεμέσθων | |||||||
| passive | indicative | ἐτμήθην | ἐτμήθης | ἐτμήθη | ἐτμήθητον | ἐτμηθήτην | ἐτμήθημεν | ἐτμήθητε | ἐτμήθησᾰν | ||||
| subjunctive | τμηθῶ | τμηθῇς | τμηθῇ | τμηθῆτον | τμηθῆτον | τμηθῶμεν | τμηθῆτε | τμηθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | τμηθείην | τμηθείης | τμηθείη | τμηθεῖτον, τμηθείητον |
τμηθείτην, τμηθειήτην |
τμηθεῖμεν, τμηθείημεν |
τμηθεῖτε, τμηθείητε |
τμηθεῖεν, τμηθείησᾰν |
|||||
| imperative | τμήθητῐ | τμηθήτω | τμήθητον | τμηθήτων | τμήθητε | τμηθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | τεμεῖν | τεμέσθαι | τμηθῆναι | ||||||||||
| participle | m | τεμών | τεμόμενος | τμηθείς | |||||||||
| f | τεμοῦσᾰ | τεμομένη | τμηθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | τεμόν | τεμόμενον | τμηθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: τέτμηκᾰ, τέτμημαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τέτμηκᾰ | τέτμηκᾰς | τέτμηκε(ν) | τετμήκᾰτον | τετμήκᾰτον | τετμήκᾰμεν | τετμήκᾰτε | τετμήκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | τετμήκω | τετμήκῃς | τετμήκῃ | τετμήκητον | τετμήκητον | τετμήκωμεν | τετμήκητε | τετμήκωσῐ(ν) | |||||
| optative | τετμήκοιμῐ, τετμηκοίην |
τετμήκοις, τετμηκοίης |
τετμήκοι, τετμηκοίη |
τετμήκοιτον | τετμηκοίτην | τετμήκοιμεν | τετμήκοιτε | τετμήκοιεν | |||||
| imperative | τέτμηκε | τετμηκέτω | τετμήκετον | τετμηκέτων | τετμήκετε | τετμηκόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | τέτμημαι | τέτμησαι | τέτμηται | τέτμησθον | τέτμησθον | τετμήμεθᾰ | τέτμησθε | τέτμηνται | ||||
| subjunctive | τετμημένος ὦ | τετμημένος ᾖς | τετμημένος ᾖ | τετμημένω ἦτον | τετμημένω ἦτον | τετμημένοι ὦμεν | τετμημένοι ἦτε | τετμημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | τετμημένος εἴην | τετμημένος εἴης | τετμημένος εἴη | τετμημένοι εἴητον/εἶτον | τετμημένω εἰήτην/εἴτην | τετμημένοι εἴημεν/εἶμεν | τετμημένοι εἴητε/εἶτε | τετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | τέτμησο | τετμήσθω | τέτμησθον | τετμήσθων | τέτμησθε | τετμήσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | τετμηκέναι | τέτμησθαι | |||||||||||
| participle | m | τετμηκώς | τετμημένος | ||||||||||
| f | τετμηκυῖᾰ | τετμημένη | |||||||||||
| n | τετμηκός | τετμημένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Pluperfect: ἐτετμήκειν, ἐτετμήμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐτετμήκειν, ἐτετμήκη |
ἐτετμήκεις, ἐτετμήκης |
ἐτετμήκει(ν) | ἐτετμήκετον | ἐτετμηκέτην | ἐτετμήκεμεν | ἐτετμήκετε | ἐτετμήκεσᾰν | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐτετμήμην | ἐτέτμησο | ἐτέτμητο | ἐτέτμησθον | ἐτετμήσθην | ἐτετμήμεθᾰ | ἐτέτμησθε | ἐτέτμηντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Derived terms
Derived terms
|
|
|
References
- τέμνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- τέμνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- τέμνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «τέμνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «τέμνω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press