Definify.com

Definition 2025

ἐπιτέμνω

ἐπιτέμνω

Ancient Greek

Alternative forms

ἐπιτάμνω ‎(epitámnō) (Ionic)

(4th AD Koine) IPA^(key): /epitémno/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /epitémno/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /epitémno/

Verb

ἐπιτέμνω • ‎(epitémnō) future: ἐπιτεμῶ aorist: ἐπέταμον

to cut upon the surface, make an incision, gash
to cut short
1. to abridge, shorten, epitomize
2. to cut off
3. (passive) to be cut short, perish

Inflection

Present: ἐπιτέμνω, ἐπιτέμνομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιτέμνω	ἐπιτέμνεις	ἐπιτέμνει	ἐπιτέμνετον	ἐπιτέμνετον	ἐπιτέμνομεν	ἐπιτέμνετε	ἐπιτέμνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιτέμνω	ἐπιτέμνῃς	ἐπιτέμνῃ	ἐπιτέμνητον	ἐπιτέμνητον	ἐπιτέμνωμεν	ἐπιτέμνητε	ἐπιτέμνωσῐ(ν)
	optative	ἐπιτέμνοιμῐ	ἐπιτέμνοις	ἐπιτέμνοι	ἐπιτέμνοιτον	ἐπιτεμνοίτην	ἐπιτέμνοιμεν	ἐπιτέμνοιτε	ἐπιτέμνοιεν
	imperative		ἐπίτεμνε	ἐπιτεμνέτω	ἐπιτέμνετον	ἐπιτεμνέτων		ἐπιτέμνετε	ἐπιτεμνόντων
middle/ passive	indicative	ἐπιτέμνομαι	ἐπιτέμνει/ ἐπιτέμνῃ	ἐπιτέμνεται	ἐπιτέμνεσθον	ἐπιτέμνεσθον	ἐπιτεμνόμεθᾰ	ἐπιτέμνεσθε	ἐπιτέμνονται
	subjunctive	ἐπιτέμνωμαι	ἐπιτέμνῃ	ἐπιτέμνηται	ἐπιτέμνησθον	ἐπιτέμνησθον	ἐπιτεμνώμεθᾰ	ἐπιτέμνησθε	ἐπιτέμνωνται
	optative	ἐπιτεμνοίμην	ἐπιτέμνοιο	ἐπιτέμνοιτο	ἐπιτέμνοισθον	ἐπιτεμνοίσθην	ἐπιτεμνοίμεθᾰ	ἐπιτέμνοισθε	ἐπιτέμνοιντο
	imperative		ἐπιτέμνου	ἐπιτεμνέσθω	ἐπιτέμνεσθον	ἐπιτεμνέσθων		ἐπιτέμνεσθε	ἐπιτεμνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπιτέμνειν				ἐπιτέμνεσθαι
participle		ἐπιτέμνων , ἐπιτέμνουσᾰ , ἐπίτεμνον				ἐπιτεμνόμενος , ἐπιτεμνομένη , ἐπιτεμνόμενον

Imperfect: ἐπέτεμνον, ἐπετεμνόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέτεμνον	ἐπέτεμνες	ἐπέτεμνε	ἐπετέμνετον	ἐπετεμνέτην	ἐπετέμνομεν	ἐπετέμνετε	ἐπέτεμνον
middle/ passive	indicative	ἐπετεμνόμην	ἐπετέμνου	ἐπετέμνετο	ἐπετέμνεσθον	ἐπετεμνέσθην	ἐπετεμνόμεθᾰ	ἐπετέμνεσθε	ἐπετέμνοντο

Future: ἐπιτεμῶ, ἐπιτεμοῦμαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιτεμῶ/ ἐπιτεμέω	ἐπιτεμεῖς	ἐπιτεμεῖ	ἐπιτεμεῖτον	ἐπιτεμεῖτον	ἐπιτεμοῦμεν	ἐπιτεμεῖτε	ἐπιτεμοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐπιτεμοίην/ ἐπιτεμοῖμῐ	ἐπιτεμοίης/ ἐπιτεμοῖς	ἐπιτεμοίη/ ἐπιτεμοῖ	ἐπιτεμοῖτον	ἐπιτεμοίτην	ἐπιτεμοῖμεν	ἐπιτεμοῖτε	ἐπιτεμοῖεν
middle	indicative	ἐπιτεμοῦμαι	ἐπιτεμῇ/ ἐπιτεμεῖ	ἐπιτεμεῖται	ἐπιτεμεῖσθον	ἐπιτεμεῖσθον	ἐπιτεμούμεθᾰ	ἐπιτεμεῖσθε	ἐπιτεμοῦνται
middle	optative	ἐπιτεμοίμην	ἐπιτεμοῖο	ἐπιτεμοῖτο	ἐπιτεμοῖσθον	ἐπιτεμοίσθην	ἐπιτεμοίμεθᾰ	ἐπιτεμοῖσθε	ἐπιτεμοῖντο
		active				middle
infinitive		ἐπιτεμεῖν				ἐπιτεμεῖσθαι
participle		ἐπιτεμῶν , ἐπιτεμοῦσᾰ , ἐπιτεμοῦν				ἐπιτεμούμενος , ἐπιτεμουμένη , ἐπιτεμούμενον

Aorist: ἐπέταμον, ἐπεταμόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέταμον	ἐπέταμες	ἐπέταμε	ἐπετάμετον	ἐπεταμέτην	ἐπετάμομεν	ἐπετάμετε	ἐπέταμον
	subjunctive	ἐπιτάμω	ἐπιτάμῃς	ἐπιτάμῃ	ἐπιτάμητον	ἐπιτάμητον	ἐπιτάμωμεν	ἐπιτάμητε	ἐπιτάμωσῐ(ν)
	optative	ἐπιτάμοιμῐ	ἐπιτάμοις	ἐπιτάμοι	ἐπιτάμοιτον	ἐπιταμοίτην	ἐπιτάμοιμεν	ἐπιτάμοιτε	ἐπιτάμοιεν
	imperative		ἐπίταμε	ἐπιταμέτω	ἐπιτάμετον	ἐπιταμέτων		ἐπιτάμετε	ἐπιταμόντων
middle	indicative	ἐπεταμόμην	ἐπετάμου	ἐπετάμετο	ἐπετάμεσθον	ἐπεταμέσθην	ἐπεταμόμεθᾰ	ἐπετάμεσθε	ἐπετάμοντο
	subjunctive	ἐπιτάμωμαι	ἐπιτάμῃ	ἐπιτάμηται	ἐπιτάμησθον	ἐπιτάμησθον	ἐπιταμώμεθᾰ	ἐπιτάμησθε	ἐπιτάμωνται
	optative	ἐπιταμοίμην	ἐπιτάμοιο	ἐπιτάμοιτο	ἐπιτάμοισθον	ἐπιταμοίσθην	ἐπιταμοίμεθᾰ	ἐπιτάμοισθε	ἐπιτάμοιντο
	imperative		ἐπιταμοῦ	ἐπιταμέσθω	ἐπιτάμεσθον	ἐπιταμέσθων		ἐπιτάμεσθε	ἐπιταμέσθων
		active				middle
infinitive		ἐπιταμεῖν				ἐπιταμέσθαι
participle	m	ἐπιταμών				ἐπιταμόμενος
	f	ἐπιταμοῦσᾰ				ἐπιταμομένη
	n	ἐπιταμόν				ἐπιταμόμενον

References

ἐπιτέμνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἐπιτέμνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ἐπιτέμνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
LSJ 7th edition