Definify.com
Definition 2024
προσκαλέω
προσκαλέω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /proskaléo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /proskaléo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /pɾoskaléo/
Verb
προσκαλέω • (proskaléō)
- to call to, call on, summon
- (middle voice, perfect passive) to call to oneself, call to one
- New Testament, Acts of the Apostles 13.2
- (in Attic, of an accuser) to cite or summon to court
Inflection
Present: προσκαλῶ, προσκαλοῦμαι (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | προσκαλῶ | προσκαλεῖς | προσκαλεῖ | προσκαλεῖτον | προσκαλεῖτον | προσκαλοῦμεν | προσκαλεῖτε | προσκαλοῦσῐ(ν) |
subjunctive | προσκαλῶ | προσκαλῇς | προσκαλῇ | προσκαλῆτον | προσκαλῆτον | προσκαλῶμεν | προσκαλῆτε | προσκαλῶσῐ(ν) | |
optative | προσκαλοίην/ προσκαλοῖμῐ |
προσκαλοίης/ προσκαλοῖς |
προσκαλοίη/ προσκαλοῖ |
προσκαλοίητον/ προσκαλοῖτον |
προσκαλοιήτην/ προσκαλοίτην |
προσκαλοίημεν/ προσκαλοῖμεν |
προσκαλοίητε/ προσκαλοῖτε |
προσκαλοίησᾰν/ προσκαλοῖεν |
|
imperative | προσκάλει | προσκαλείτω | προσκαλεῖτον | προσκαλείτων | προσκαλεῖτε | προσκαλούντων | |||
middle/
passive |
indicative | προσκαλοῦμαι | προσκαλῇ/ προσκαλεῖ |
προσκαλεῖται | προσκαλεῖσθον | προσκαλεῖσθον | προσκαλούμεθᾰ | προσκαλεῖσθε | προσκαλοῦνται |
subjunctive | προσκαλῶμαι | προσκαλῇ | προσκαλῆται | προσκαλῆσθον | προσκαλῆσθον | προσκαλώμεθᾰ | προσκαλῆσθε | προσκαλῶνται | |
optative | προσκαλοίμην | προσκαλοῖο | προσκαλοῖτο | προσκαλοῖσθον | προσκαλοίσθην | προσκαλοίμεθᾰ | προσκαλοῖσθε | προσκαλοῖντο | |
imperative | προσκαλοῦ | προσκαλείσθω | προσκαλεῖσθον | προσκαλείσθων | προσκαλεῖσθε | προσκαλείσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | προσκαλεῖν | προσκαλεῖσθαι | |||||||
participle | προσκαλῶν , προσκαλοῦσᾰ , προσκαλοῦν | προσκαλούμενος , προσκαλουμένη , προσκαλούμενον |
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | προσκαλέω | προσκαλέεις | προσκαλέει | προσκαλέετον | προσκαλέετον | προσκαλέομεν | προσκαλέετε | προσκαλέουσῐ(ν) |
subjunctive | προσκαλέω | προσκαλέῃς | προσκαλέῃ | προσκαλέητον | προσκαλέητον | προσκαλέωμεν | προσκαλέητε | προσκαλέωσῐ(ν) | |
optative | προσκαλέοιμῐ | προσκαλέοις | προσκαλέοι | προσκαλέοιτον | προσκαλεοίτην | προσκαλέοιμεν | προσκαλέοιτε | προσκαλέοιεν | |
imperative | προσκάλεε | προσκαλεέτω | προσκαλεετον | προσκαλεέτων | προσκαλεετε | προσκαλεόντων | |||
middle/
passive |
indicative | προσκαλέομαι | προσκαλέει/ προσκαλέῃ |
προσκαλέεται | προσκαλέεσθον | προσκαλέεσθον | προσκαλεόμεθᾰ | προσκαλέεσθε | προσκαλέονται |
subjunctive | προσκαλέωμαι | προσκαλέῃ | προσκαλέηται | προσκαλέησθον | προσκαλέησθον | προσκαλεώμεθᾰ | προσκαλέησθε | προσκαλέωνται | |
optative | προσκαλεοίμην | προσκαλέοιο | προσκαλέοιτο | προσκαλέοισθον | προσκαλεοίσθην | προσκαλεοίμεθᾰ | προσκαλέοισθε | προσκαλέοιντο | |
imperative | προσκαλέου | προσκαλεέσθω | προσκαλέεσθον | προσκαλεέσθων | προσκαλέεσθε | προσκαλεέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | προσκαλέειν | προσκαλέεσθαι | |||||||
participle | προσκαλέων , προσκαλέουσᾰ , προσκάλεον | προσκαλεόμενος , προσκαλεομένη , προσκαλεόμενον |
Future: προσκαλέσω, προσκαλέσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | προσκαλέσω | προσκαλέσεις | προσκαλέσει | προσκαλέσετον | προσκαλέσετον | προσκαλέσομεν | προσκαλέσετε | προσκαλέσουσῐ(ν) |
optative | προσκαλέσοιμῐ | προσκαλέσοις | προσκαλέσοι | προσκαλέσοιτον | προσκαλεσοίτην | προσκαλέσοιμεν | προσκαλέσοιτε | προσκαλέσοιεν | |
middle | indicative | προσκαλέσομαι | προσκαλέσει/ προσκαλέσῃ |
προσκαλέσεται | προσκαλέσεσθον | προσκαλέσεσθον | προσκαλεσόμεθᾰ | προσκαλέσεσθε | προσκαλέσονται |
optative | προσκαλεσοίμην | προσκαλέσοιο | προσκαλέσοιτο | προσκαλέσοισθον | προσκαλεσοίσθην | προσκαλεσοίμεθᾰ | προσκαλέσοισθε | προσκαλέσοιντο | |
active | middle | ||||||||
infinitive | προσκαλέσειν | προσκαλέσεσθαι | |||||||
participle | προσκαλέσων , προσκαλέσουσᾰ , προσκάλεσον | προσκαλεσόμενος , προσκαλεσομένη , προσκαλεσόμενον |
References
- προσκαλέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- προσκαλέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «προσκαλέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “G4341”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979