Definify.com
Definition 2024
σπάζομαι
σπάζομαι
Greek
Verb
σπάζομαι • (spázomai) (simple past σπάστηκα, active form σπάζω, passive)
- passive of σπάζω (spázo)
Conjugation
σπάζομαι
Non-past tenses | Past tenses | |||
---|---|---|---|---|
Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
1st person | sg | σπάζομαι | θα σπάζομαι | σπαζόμουν, σπαζόμουνα |
2nd person | σπάζεσαι | θα σπάζεσαι | σπαζόσουν, σπαζόσουνα | |
3rd person | σπάζεται | θα σπάζεται | σπαζόταν, σπαζότανε | |
1st person | pl | σπαζόμαστε | θα σπαζόμαστε | σπαζόμασταν, σπαζόμαστε2 |
2nd person | σπάζεστε, σπαζόσαστε1 | θα σπάζεστε, σπαζόσαστε1 | σπαζόσασταν, σπαζόσαστε2 | |
3rd person | σπάζονται | θα σπάζονται | σπάζονταν, σπαζόντανε, σπαζόντουσαν | |
Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
1st person | sg | σπαστώ | θα σπαστώ | σπάστηκα |
2nd person | σπαστείς | θα σπαστείς | σπάστηκες | |
3rd person | σπαστεί | θα σπαστεί | σπάστηκε | |
1st person | pl | σπαστούμε | θα σπαστούμε | σπαστήκαμε |
2nd person | σπαστείτε | θα σπαστείτε | σπαστήκατε | |
3rd person | σπαστούν, σπαστούνε | θα σπαστούν, θα σπαστούνε | σπάστηκαν, σπαστήκανε | |
Imperative | Imperfective | Perfective | ||
2nd person | sg | —3 | σπάσου | |
2nd person | pl | —3 | σπαστείτε | |
Perfect tenses | ||||
Perfect | έχω σπαστεί, έχεις σπαστεί έχει σπαστεί, … | |||
Future perfect | θα έχω σπαστεί, θα έχεις σπαστεί, θα έχει σπαστεί, … | |||
Past perfect | είχα σπαστεί, είχες σπαστεί, είχε σπαστεί, … | |||
Subjunctive | ||||
Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
† The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||